Burning Beacon - Mr. J. Medeiros

I had a dream, which hit like a beam through the seams

Slits and in-betweens of the beams I used to intervene the gleam with

My whole scene lit quick as it was seen through the thick

Gloom molasses my room was like my past was

A black cast full of cats with black masks

Ask love my sun was pathless my night was moonless

Thinking about how bright the room was when the light consumed us

Me and my every splinter heavy winter and then she entered

Turning seasons a burning beacon she had me centered on her axis

Thought there was no access

Urn’s full of the ashes from every past actress

Crash from the very flash that ashed them

Blasting through my window pain Black Widows through the flame

Turned brittle burned kindle no riddle to her name

She was love invincible simple and plain

Holding her gaze set my home a blaze admiring her shoulder blades

Her wings of fire how they fly her through out this snowy brain

This cold stone I used to ice old memories

Like coal for energy burns into the unknown tenderly

Only the skeletons remain

Turning gelatin in the flame from when I tell them her name

Found the felon in a gentleman’s frame she put a torch to it

Rebuilt what mattered and then added a porch to it

For star gazing with a heart brazen

Forces of art facing art through a forest of dark mayhem

She is my sun she is my moon

She is my every cliché inspired before his bloom

Sits a writer in his room sipping fire with a spoon

Too soon yet newly crowned no room for cooling down

Felt the pressure of Jester no fooling ‘round

She is my love unmeasured she knew me now

Ik had een droom, die sloeg als een balk door de naden

Sleuven en tussenschotten van de balken die ik gebruikte om de glans tussen te laten komen

Mijn hele scène lichtte snel op toen het door het dikke werd gezien

Sombere melasse mijn kamer was zoals mijn verleden was

Een zwarte cast vol katten met zwarte maskers

Vraag het aan de liefde, mijn zon was padloos, mijn nacht was maanloos

Denkend aan hoe helder de kamer was toen het licht ons verteerde

Ik en mijn elke splinter zware winter en toen kwam ze binnen

Door de seizoenen een brandend baken te maken, had ze me op haar as gecentreerd

Dacht dat er geen toegang was

Urn is vol met de as van elke actrice uit het verleden

Crash vanaf de flits die hen deed vergrijzen

Stralend door mijn raam pijn Black Widows door de vlam

Broos geworden verbrand kindle geen raadsel op haar naam

Ze was liefde onoverwinnelijk eenvoudig en duidelijk

Haar blik vasthoudend zette mijn huis in vuur en vlam terwijl ik haar schouderbladen bewonderde

Haar vleugels van vuur hoe ze haar door dit besneeuwde brein vliegen

Deze koude steen gebruikte ik om oude herinneringen te bevriezen

Zoals steenkool voor energie teder het onbekende in brandt

Alleen de skeletten blijven

Gelatine in de vlam zetten vanaf het moment dat ik ze haar naam vertel

Vond de misdadiger in het frame van een heer, ze zette er een fakkel op

Herbouwde wat belangrijk was en voegde er een veranda aan toe

Voor sterrenkijken met een brutaal hart

Kunstkrachten staan ​​tegenover kunst door een woud van donkere chaos

Ze is mijn zon, ze is mijn maan

Ze is mijn elke cliché geïnspireerd voor zijn bloei

Zit een schrijver in zijn kamer aan het vuur te nippen met een lepel

Te vroeg maar pas gekroond geen ruimte voor afkoeling

Voelde de druk van Jester geen gek 'ronde'

Ze is mijn liefde onmetelijk ze kende me nu