Sorrow Calls - Morgana Lefay

In the chilly mist I stand petrified by her eyes dark but blazing eyes of

Endless night her velvet veil in silver grey shining through glistening tears

And while the colours fade around her I can feel her sorrow

She can feel no happiness as she feeds the night and she cries for all the ones

She loved in life so alone she weaps the dying there is nothing she can do

Just guide us to the dark and lonely skies

She is the end the stars will fall eternal night her sorrow calls

In the chilly mist I stand petrified by her eyes dark but blazing eyes

Bereaved the light she is the key to the other world and to the endless night

And her veil embrace my soul combined we fly away

She is the end…

She’s for real no mirage the incarnated night

Her sorrow calls I must follow and leave this life

What is life, what is death just a state of being

Nothing matters anymore I must follow her call

In de kille mist sta ik versteend door haar ogen, donkere maar brandende ogen van

Eindeloze nacht haar fluwelen sluier in zilvergrijs schijnt door glinsterende tranen

En terwijl de kleuren om haar heen vervagen, voel ik haar verdriet

Ze kan geen geluk voelen als ze de nacht voedt en huilt om al die mensen

Ze had lief in het leven, dus alleen weent ze de stervenden dat ze niets kan doen

Leid ons gewoon naar de donkere en eenzame luchten

Zij is het einde dat de sterren zullen vallen, de eeuwige nacht roept haar verdriet

In de kille mist sta ik versteend door haar ogen, donkere maar brandende ogen

Beroofd van het licht is zij de sleutel tot de andere wereld en tot de eindeloze nacht

En haar sluier omarmt mijn ziel, gecombineerd vliegen we weg

Zij is het einde...

Ze is echt geen luchtspiegeling de geïncarneerde nacht

Haar verdriet roept ik moet volgen en dit leven verlaten

Wat is leven, wat is dood slechts een staat van zijn?

Niets doet er meer toe. Ik moet haar oproep opvolgen