Balada Desesperada (Versión Sinfónica) - Monica Naranjo

Mírame, cubierta de estrellas

Tan tristes, tan bellas, cargadas de inocencia.

Mirando a la luna, tan tierna, tan muda

Y este aire que apenas puedo respirar…

Mírate, bendita miseria, revuelo de niebla

Y vas de excesos y carencias

¿No sabes que amarte fue mi inspiración?

Que olerte fue mi gran pasión

Cuanto es difícil pedirte amor…

Un beso amargo de espina y llanto, ten piedad de mí

Si no vas a sentir al menos déjame vivir

Un beso amargo, delirio en alto

¿Qué va a ser de mí si sólo sé cuidar de ti?

Que algo de luz me alumbre la razón.

Mi amor, mi todo

Bajo este inmenso manto de temor

No me ha quedado más salida

Que la de huir hacia el final de mis días

Abandonándome a la deriva de mi propia vida.

Perdóname.

¿No sabes?

Que el tiempo enmudeció el dolor.

Qué pena es no querer volver

Aunque me muera

Un beso amargo de espina y llanto, ten piedad de mí

Si no vas a sentir al menos déjame vivir.

Un beso amargo, delirio en alto

¿Qué va a ser de mí si sólo sé cuidar de ti?

Que algo de luz me alumbre

Porque yo mi amor no condeno, no.

Pues la canción la hemos escrito entre tú y yo…

Kijk naar mij bedekt met sterren

Zo verdrietig, zo mooi, vol onschuld.

Kijkend naar de maan, zo teder, zo stom

En deze lucht die ik nauwelijks kan ademen...

Kijk naar jou, gezegende ellende, oproer van mist

En je gaat van excessen en tekortkomingen

Weet je niet dat van je houden mijn inspiratie was?

Dat je ruiken was mijn grote passie

Hoe moeilijk is het om je om liefde te vragen...

Een bittere kus van doorn en tranen, heb medelijden met mij

Als je je niet gaat voelen, laat me dan leven

Een bittere kus, delirium in de lucht

Wat zal er van mij worden als ik alleen weet hoe ik voor jou moet zorgen?

Laat wat licht mijn reden verlichten.

Mijn liefde, mijn alles

Onder deze immense mantel van angst

Ik heb geen uitweg meer

Dan degene die moet vluchten tegen het einde van mijn dagen

Mezelf overgeven aan de drift van mijn eigen leven.

Neem me niet kwalijk.

Je weet het niet?

Die tijd dempte de pijn.

Wat jammer is het om niet terug te willen?

zelfs als ik sterf

Een bittere kus van doorn en tranen, heb medelijden met mij

Als je je niet gaat voelen, laat me dan leven.

Een bittere kus, delirium in de lucht

Wat zal er van mij worden als ik alleen weet hoe ik voor jou moet zorgen?

Laat wat licht op mij schijnen

Omdat ik, mijn liefste, niet veroordeel, nee.

Wel, we hebben het lied tussen jou en mij geschreven...