Ámame O Déjame - Raphael, Monica Naranjo

A veces pienso que es mejor marchar,

Y no volver la vista atrás de mí,

Fueron momentos tan al límite,

Q no quisiera mencionar.

Imaginando siempre el que dirán,

De mí si ahora tú te vas,

Aunque yo seguiré amándote,

Pues sé que un día volverás.

Ámame o déjame,

Pero no me tortures,

Hasta el amanecer.

Átame o librame,

De esta dulce condena,

De carne y piel.

La vida es corta y yo sigo aquí,

Mirando al cielo sin hablar,

Pues el silencio

reina en el lugar,

Donde me amaste sin parar.

Si piensas tú gaviota en libertad,

Q pierdo el tiempo en esperar,

Las esperanzas se me agotan ya,

Y mi coraje muerto está.

Amame o déjame,

Pero no me tortures,

Hasta el amanecer.

Amame o déjame,

Atame o librame.

Amame o dejame,

Pero no me tortures,

Hasta el amanecer.

Atame o librame,

De esta dulce condena,

De carne y piel.

Amame o déjame,

Atame o librame.

Soms denk ik dat het beter is om te vertrekken

En kijk niet om naar mij

Het waren momenten tot het uiterste,

V Ik wil het niet noemen.

Altijd fantaseren over wat ze zullen zeggen,

Van mij als je nu weggaat,

Hoewel ik nog steeds van je zal houden,

Ik weet dat je op een dag zult terugkeren.

Houd van me of verlaat me,

Maar martel me niet

Tot zonsopgang.

Bind me of laat me vrij

Van deze zoete veroordeling,

Van vlees en huid.

Het leven is kort en ik ben er nog

Kijkend naar de lucht zonder te spreken,

nou de stilte

koningin op zijn plaats,

Waar je van me hield zonder te stoppen.

Als je denkt dat je zeemeeuw in vrijheid bent,

Ik verspil mijn tijd met wachten

Mijn hoop is al uitgeput,

En mijn moed is dood.

Houd van me of verlaat me,

Maar martel me niet

Tot zonsopgang.

Houd van me of verlaat me,

Bind me of laat me vrij.

Houd van me of verlaat me,

Maar martel me niet

Tot zonsopgang.

Bind me of laat me vrij

Van deze zoete veroordeling,

Van vlees en huid.

Houd van me of verlaat me,

Bind me of laat me vrij.