Ay Amor - Monica Molina

La tarde se detiene en mi balcón,

iluminando este rincón de mi soledad.

Resulta tan difícil dividir lo que me dicta este sentir entre la verdad…

Ay, ay, amor, si séque no me puedes querer,

¿quédiablos hago amándote?

Soy prisionera de tu calor.

Amor, ya no me dejo de repetir,

¿quéserálo que veo en ti, si al cabo sólo queda el dolor?

¿Seráel aire que te das, moreno,

que bebíla pócima de tu veneno

o tu forma de mirar, que nubla mi voluntad?

¿Seráel brillo de tu voz, serena, dulce melodía que quita la pena,

o tu forma de reír al compás de mi latir?

Disculpa que no me pueda quedar

a descansar en tu jardín ni un minuto:

es tiempo de partir hacia el lugar

donde una buena tierra al fin désu fruto…

Ay, ay, amor, que yo sólo quisiera saber

quérayos habrévisto en él, si al cabo sólo queda el dolor…

¿Seráel aire que te das, moreno,

que bebíla pócima de tu veneno

o tu forma de mirar, que nubla mi voluntad?

¿Seráel brillo de tu voz, serena, dulce melodía que quita la pena,

o tu forma de reír al compás de mi latir?

Ay, ay, señor, si yo sólo quisiera saber

quées lo que habrévisto en usted, si al cabo sólo queda el dolor…

(gracias a Rebk por esta letra)

De middag stopt op mijn balkon,

verlicht deze hoek van mijn eenzaamheid.

Het is zo moeilijk om wat dit gevoel me vertelt te verdelen tussen de waarheid...

Oh, oh, liefde, als ik weet dat je niet van me kunt houden,

Wat doe ik in godsnaam van je houden?

Ik ben een gevangene van jouw warmte.

Liefde, ik stop niet met mezelf te herhalen,

Wat zal ik in jou zien, als er toch alleen maar pijn overblijft?

Zou het de lucht kunnen zijn die je jezelf geeft, donkerharig,

die het drankje van jouw gif dronk?

of jouw manier van kijken, die mijn wil vertroebelt?

Zal het de schittering van je stem zijn, de serene, zoete melodie die verdriet wegneemt,

of jouw manier van lachen op het ritme van mijn ritme?

Sorry dat ik niet kan blijven

om nog geen minuut in je tuin te rusten:

Het is tijd om naar de plek te gaan

waar een goed land eindelijk zijn vruchten afwerpt...

Oh, oh, liefde, ik wilde het gewoon weten

wat heb ik in godsnaam in hem gezien, als er toch alleen maar pijn overblijft...

Zou het de lucht kunnen zijn die je jezelf geeft, donkerharig,

die het drankje van jouw gif dronk?

of jouw manier van kijken, die mijn wil vertroebelt?

Zal het de schittering van je stem zijn, de serene, zoete melodie die verdriet wegneemt,

of jouw manier van lachen op het ritme van mijn ritme?

Oh, oh, heer, als ik het maar wilde weten

wat heb ik in je gezien, als er toch alleen maar pijn blijft...

(met dank aan Rebk voor deze teksten)