Знамя Над Тобой - Монгол Шуудан

Что тут творится.

Прости меня боже!

Я перекрестил вашу всю благородь.

И кое-кто с нами вроде схлестнулся наверно.

Куда не взгляни, мясорубка похоже.

Я что-то воткнул наугад в чью-то плоть.

Мои прогибаются.

Дело я чувствую скверно.

Грязной земле отдай свое тело.

Душу огню придется предать.

Что ж, анархист-дурачек, ты с собою наделал?

Совесть свою утопил ты в стакане,

А пламя придется опять разжигать.

И что бы как прежде висело чёрное знамя

Над тобой!

Над тобой!

Над тобой!

Над тобой!

Сидели и квасили водку с какавом.

Уж дело до рукоприкладства дошло.

И тут атаманша рванула сиреневый тельник.

Крикнула хрипло, стреляя наганом:

«Напасть нам на город время пришло!

Томится в тюрьме мой дружок — террорист и подельник.»

«Да их слишком много!».

Все стали боятся.

Она ж как всегда отрубила: «Плевать!»

И стала по-дьявольски страшно она напиваться.

Правду свою утопила в стакане,

А пламя придется тебе разжигать.

И что б как всегда не провисло чёрное знамя

Над тобой!

Над тобой!

Над тобой!

Над тобой!

Спорить с ней было уже бесполезно.

Что с пьяной бабы уж нечего взять.

Чья голова тут уже не имеет значенья.

Дружка уж давно утопили, известно.

За мертвых придется опять воевать.

Громи же своих и чужих с ожесточеньем.

На землю летели кровавые капли.

Мы все убегали, от страха крича.

Маруся была кривая как сабля.

Маруся по пьяни рубила с плеча.

Она как безумство медузы Горгоны.

Взглянув на неё я окаменел.

Последнего мне не хватила патрона

Что бы пристрелить её.

Я не успел.

Wat is hier aan de hand.

God vergeef mij!

Ik heb je hele adel herdoopt.

En sommige mensen lijken met ons in botsing te zijn gekomen.

Waar je ook kijkt, het lijkt op een vleesmolen.

Ik heb willekeurig iets in iemands vlees gestoken.

De mijne zijn aan het buigen.

Ik voel de zaak slecht.

Geef je lichaam aan de vuile aarde.

De ziel van het vuur zal verraden moeten worden.

Wel, dwaze anarchist, wat heb je jezelf aangedaan?

Je verdronk je geweten in een glas,

En de vlam zal opnieuw moeten worden ontstoken.

En zodat de zwarte banner hangt zoals voorheen

Op jou!

Op jou!

Op jou!

Op jou!

We zaten en dronken wodka met cacao.

De zaak is al tot een aanslag gekomen.

En toen rukte de atamansha het lila vest af.

Ze riep hees, schietend met een revolver:

“Het is tijd voor ons om de stad aan te vallen!

Mijn vriend kwijnt weg in de gevangenis - een terrorist en een handlanger.

"Ja, het zijn er te veel!"

Iedereen werd bang.

Nou, zoals altijd hakte ze af: "Het kan me niet schelen!"

En ze werd duivels doodsbang om dronken te worden.

Ik verdronk mijn waarheid in een glas,

En je moet de vlam aansteken.

En zodat, zoals altijd, de zwarte banier niet doorhangt

Op jou!

Op jou!

Op jou!

Op jou!

Het had geen zin om met haar in discussie te gaan.

Dat er niets is om van een dronken vrouw af te nemen.

Wiens hoofd hier niet meer belangrijk is.

Mijn vriend is lang geleden verdronken, weet je.

Je zult opnieuw voor de doden moeten vechten.

Vernietig uw eigen en anderen met bitterheid.

Druppels bloed vlogen naar de grond.

We renden allemaal weg, schreeuwend van angst.

Marusya was gebogen als een sabel.

Marusya, dronken, hakte van haar schouder.

Ze is als de waanzin van de Gorgon Medusa.

Toen ik naar haar keek, was ik versteend.

De laatste keer dat ik geen munitie meer had

Om haar neer te schieten.

Ik heb het niet op tijd gehaald.