Вылазка - Монгол Шуудан

Дали нам обоим по мордам.

Атаман смеется.

Стыд и срам.

Нехрен бегать на хутор самогонку брать.

Я послал разведгруппу, а пришлось поспасать.

Дело было вот как.

Я и Влас.

Там был мужичонка.

Дали в глаз.

Для поднятья духа надо было взять

Самогона понюхать.

Не хотел нам давать.

Мужичёк с фингалом стал орать.

Вся бежит деревня воевать.

Еле-еле отбил нас лютый наш отряд.

А так лежали б в могиле наши косточки в ряд.

Только я заметил — Влас в дугу.

Что-то тихо прячет на скаку.

Ну надо ж было от смерти убежать успеть.

А он мне лихо ответил: «Надо тырить уметь!»

Ze gaven ons allebei in het gezicht.

Atman lacht.

Schaamte en schande.

Nehru rent naar de boerderij om maneschijn te halen.

Ik stuurde een verkenningsgroep, maar ik moest redden.

Het was zo.

Ik en Vlas.

Er was daar een kleine man.

Ze gaven het aan het oog.

Om de geest te verheffen was het nodig om te nemen

Ruik maneschijn.

Wilde ons niet geven.

Een boer met een blauw oog begon te schreeuwen.

Het hele dorp rent om te vechten.

Onze felle detachement weerde ons nauwelijks af.

En zo zouden onze botten op een rij in het graf liggen.

Alleen ik merkte - Vlas in een boog.

Iets verbergt zich stilletjes in galop.

Nou, het was nodig om op tijd aan de dood te ontsnappen.

En hij antwoordde me beroemd: "Je moet kunnen stelen!"