Узбечка Лейла - Монгол Шуудан

Под нивидимым тендом сквозь шуршащий песок солнечных лет

Тихо давали понять друг другу что над нами превосходства нет

Иначе бы мне млечный путь указал что нет дороги обратно домой,

Но отец ее был аксакал, а я был оттуда где зимы сменялись весной

И подарив на прощанье золотой серп Луны

Ее силуэт в блеске прибоя размытых камней

Давал понять что над ним превосходства нет

И держа в руке бокал коктейля ты нежно твердила ты мой,

Но она была лишь узбечка Лейла,

А я был оттуда где зимы сменялись весной

Onder een onzichtbare trend door het ruisende zand van zonnige jaren

Rustig aan elkaar duidelijk gemaakt dat er geen superioriteit over ons is

Anders zou de melkweg mij hebben aangegeven dat er geen weg terug naar huis is,

Maar haar vader was een aksakal, en ik kwam van waar de winter plaatsmaakte voor de lente

En afscheid nemen van de gouden sikkel van de maan

Haar silhouet in de glitter van de branding van vage stenen

Hij maakte duidelijk dat er geen superioriteit over hem was

En met een glas cocktail in je hand, herhaalde je zachtjes dat je van mij bent,

Maar ze was slechts een Oezbeekse Leila,

En ik was van waar de winters plaats maakten voor de lente