Песня падшего ангела - Монгол Шуудан

Я взлетел на небо, с неба я упал.

Натерпелся страху, думал что пропал.

Я возьмусь за жабры и сложу крыла.

Я уйду на землю, где цветет зола.

Там война и голод, ядерный грибок.

По спине крадется темный холодок.

Выросли у хама волосы на лбу.

Я все это видел я сюда приду.

Крылья обгорели — рыжий никотин,

От души остались клочья паутин.

Тело поклевало злое воронье,

Бабы и спиртное сделали свое.

Может утопиться — рыбы не велят.

Броситься под поезд — ноги не хотят.

Может взять нагайку и джигитом стать.

Не того ты родила — эх ядрена мать.

Кто я, в самом деле?

Дайте мне ответ.

Если я разбойник — дайте мне кастет.

Я хочу на землю, я хочу в кошмар.

Скальтесь желтозубые суки, я — монголотатар.

Ik vloog naar de hemel, ik viel uit de lucht.

Ik werd bang, ik dacht dat ik weg was.

Ik zal de kieuwen vastpakken en de vleugels vouwen.

Ik ga naar het land waar de as bloeit.

Er is oorlog en hongersnood, een nucleaire schimmel.

Een donkere kou kruipt over je rug.

De boer heeft haar op zijn voorhoofd laten groeien.

Ik heb het allemaal gezien, ik zal hier komen.

Vleugels verbrand - rode nicotine,

Spinnenwebben bleven uit de ziel.

Het lichaam werd gepikt door een boze kraai,

De vrouwen en de alcohol deden hun ding.

Kan verdrinken - vissen bestellen niet.

Gooi jezelf onder een trein - je benen willen niet.

Hij kan een zweep pakken en ruiter worden.

Je hebt de verkeerde gebaard - oh, krachtige moeder.

Wie ben ik eigenlijk?

Geef me een antwoord.

Als ik een dief ben, geef me boksbeugels.

Ik wil landen, ik wil naar een nachtmerrie.

Grijns geelgetande teven, ik ben een Mongoolse Tataar.