Мама - Мирбек Атабеков

Согревает нас ваша теплота

И всю боль рукой сняла

Катится слеза, верила в меня

И с надеждой ты ждала

И не зная сам следа по стопам

Всех своих друзей обман,

А теперь затих

Всё в себе затмив

Понял я, что мне пора

Мама, ты прости, обними

Ведь уже всё позади

Мама, ты одна у меня

Лишь бы ты была всегда

Мама, знаю я не дороже для тебя чем я Вся надежда в материнской теплоте

Как всегда светла, ко всему добра

Ты заботливая мать

Пережитки все прошлую печаль

Позабыла ты уже,

Но я сберегу всю твою мечту

Разведу тоску твою

И слова приму, боль твою пойму,

Тяжесть в руки я возьму

Jouw warmte verwarmt ons

En nam alle pijn weg met mijn hand

Er rolt een traan, geloofde in mij

En met hoop heb je gewacht

En het spoor in de voetsporen niet kennen

Al je vrienden zijn bedrieglijk,

En nu is het stil

Alles op zich is verduisterd

Ik realiseerde me dat het tijd voor mij is

Mam, vergeef me, knuffel

Het ligt tenslotte allemaal achter

Mam, je bent de enige bij mij

Was je maar altijd

Mam, ik weet dat ik je niet dierbaarder ben dan ik. Alle hoop is gevestigd in moederlijke warmte.

Zoals altijd helder, goed voor alles

Je bent een zorgzame moeder

Overblijfselen van alle verdriet uit het verleden

Je bent het al vergeten

Maar ik zal je hele droom redden

Ik zal je verlangen verdrijven

En ik zal de woorden accepteren, ik zal je pijn begrijpen,

Ik zal het gewicht in mijn handen nemen