Бул Дүйнө - Мирбек Атабеков

Жарыкчылык өмүргө кимдер келип-кетпеген,

Жаркыраган ааламга кимдер таазим этпеген.

Тагдыр жолу - татаал жол, бирөөлөргө кепкенен,

А бирөөгө азап менен арман-муңун чектеген,

Туңгуюкка кептеген.

Жаралганда дүйнөгө жаңжал салып ыйламай,

Ал-кубатка келгиче ата-энени кыйнамай.

Эрезеге жеткенде эл мүдөөсүн сыйлабай,

Жаман адат күтөбүз – көр оокатты жыйнамай,

Кара жанды кыйнамай.

Бул дүйнөнүн байлыгын жалгыз ээлеп алчу бар,

Мансап үчүн эл-журтун курмандыкка чалчу бар.

Адамзаттын ушулар убалына калчулар,

Арабызда болбосунчу адамдыкты танчулар,

Акыр заман салчулар.

Максат менен чырмайлы, ызат-сыйга чулгайлы,

Өмүрлөрдүн чак түшү алтын жаштык турбайбы.

Каран калсын көр оокат, кана, достор, ырдайлы,

Эл-журт болсо, биз болобуз, эл мүдөөсүн сыйлайлы,

Эркин ойноп жыргайлы.

Өткөн өмүр – качкан куш, канаттары дилдиреп,

Гүл жайнаган бакчаңды күлүк мезгил бүлдүрөт.

Жан дил менен барктайлы жаш күндөрдү үлбүрөк,

Тагдырларга бөлүнгөн өмүр канча ким билет,

Бакыт канча ким билет.

Кырчын жаштын кадырын кыярганда билерсиң,

Кызыл өңдүн кадырын кубарганда билерсиң.

Бар байлыктын кадырын чачылганда билерсиң,

Бак-таалайдын кадырын басынганда билерсиң,

Качырганда билерсиң.

Адал жүрөк, ак ниет алсыздарга шум дүйнө,

Жан дүйнөсү бош калган наадандарга кур дүйнө.

Кадырына жеткенге катасы жок нур дүйнө,

Биз өтсөк да калар жаркып дайым жапжаш бул дүйнө,

Дайым сулуу бул дүйнө.

Жашоо – деңиз чалкыган, жарашыгы саймадай,

Мүнөт санап өмүрлөр өтүп жатат байма-бай.

Биз – кемечи калкыган, турмуш аккан дайрадай,

Орду менен сүзөлү, оң-тетири айдабай,

Бактыбызды байлабай.

Бир берилген бул өмүр бүтпөчүдөй ойлойсуң,

Болбос ишке кор кылып оюнчуктай ойнойсуң.

Шумкар болуп сызасың, жылан болуп сойлойсуң,

Миң-миң сырлуу бул өмүргө жүз жашасаң тойбойсуң,

Миң жашасаң тойбойсуң.

Wie is niet aan het licht gekomen,

Wie heeft er niet gebogen voor het heldere universum.

Het pad van het lot is een moeilijk pad.

Een persoon die zijn dromen beperkt door lijden,

Vast in de afgrond.

Toen het werd geschapen, zorgde het er niet voor dat de wereld ruzie maakte en huilde.

Zonder zijn ouders te kwellen totdat hij zijn kracht herwint.

Als ze opgroeien, respecteren mensen hun wensen niet.

Wachten op een slechte gewoonte - zonder te verzamelen,

Zonder de zwarte ziel te martelen.

Er is een eenzame veroveraar van de rijkdommen van deze wereld,

Er zijn mensen die mensen opofferen voor een carrière.

De ellende van de mensheid,

Degenen die de mensheid onder ons ontkennen,

Doomsday is hier om te blijven.

Laten we doelgericht zijn, laten we respectvol zijn,

De droom van je leven is gouden jeugd.

Laten we zingen, laten we zingen,

Wat de mensen betreft, we zullen, laten we de wil van de mensen respecteren,

Laten we vrij spelen.

Het vorige leven is een vluchtende vogel, die met zijn vleugels fladdert,

Het bloeiseizoen zal je tuin verpesten.

Laten we de jeugd koesteren met heel ons hart,

Wie weet hoeveel het leven wordt verdeeld door het lot,

Wie weet hoeveel geluk.

Weet je wanneer je een jonge man veracht,

Je weet wanneer je rood wordt.

Je kent de waarde van alle rijkdom wanneer het verspreid is,

Je weet wanneer geluk wordt veracht,

Je weet wanneer je wegrent.

Een wereld van eerlijkheid en integriteit voor de zwakken,

Een wereld zonder onwetende mensen wiens ziel leeg is.

Een wereld van licht zonder fouten,

Deze wereld is altijd jong, schijnt als we passeren

Deze wereld is altijd mooi.

Het leven is als een zee van schoonheid,

Minuten worden geteld en levens worden keer op keer doorgegeven.

We zijn als een rivier van leven,

Laten we in de goede richting zwemmen, zonder heen en weer te rijden,

Zonder ons geluk te binden.

Denk je dat een bepaald leven nooit zal eindigen?

Je speelt een triviale kwestie.

Je tekent als een valk, je kruipt als een slang,

Als je honderd levens leeft in deze duizend mysteries, zul je niet tevreden zijn,

Als je duizend jaar leeft, zul je niet tevreden zijn.