Don't You See? - Miracles of Modern Science

Through a narrow ravine, flattened ferns under feet

Pull a thorn from my knee wading into the creek

I can bleed

Oh, and I know where I belong

Oh, I could never leave you long

Shaken out of my daze by the shrieks of machines

I am weak

A collision of grays, nothing brown, nothing blue, no more green

I can’t breathe

NYC, I was in you all along

Don’t you see I could never call you home?

Door een smal ravijn, afgeplatte varens onder de voeten

Trek een doorn van mijn knie en waad in de kreek

ik kan bloeden

Oh, en ik weet waar ik thuishoor

Oh, ik zou je nooit lang alleen kunnen laten

Uit mijn roes geschud door het gekrijs van machines

Ik ben zwak

Een botsing van grijs, niets bruins, niets blauws, niet meer groen

Ik kan niet ademen

NYC, ik zat al die tijd in jou

Zie je niet dat ik je nooit naar huis zou kunnen bellen?