Second Reality - Mind.In.A.Box

I thought in the end I had found a home

But it was all just an illusion

I thought this was where I would not be alone

Instead it plunged me deep into confusion

I thought there was always something to condone

But in the end I saw it would not work out

I considered those gloomy times to be gone

But now they were back, so beyond a doubt

I can feel all the barriers torn down

And all my thoughts, they feel so light and free

All the baggage that died with my last frown

To make way for a second reality

I can feel so much that has gone away

With that darkness no more a part of me

All the things I thought forced me to stay

Now forgotten with a past reality

I can feel it die away without sound

Like a fading image of a past me

With no place in the freedom I have found

Living in this second reality

But I need to leave my place below deck

So long have I felt it is long past twelve

When I need to turn and never look back

To go where I can just be myself

I know somewhere I skidded off the track

But I just could not see clearly back then

I need to leave behind all that slack

And find out once more who I really am

Ik dacht dat ik uiteindelijk een huis had gevonden

Maar het was allemaal maar een illusie

Ik dacht dat ik hier niet alleen zou zijn

In plaats daarvan bracht het me diep in verwarring

Ik dacht dat er altijd iets was om goed te keuren

Maar uiteindelijk zag ik dat het niet zou lukken

Ik beschouwde die sombere tijden als voorbij

Maar nu waren ze terug, dus zonder twijfel

Ik voel alle barrières afgebroken

En al mijn gedachten, ze voelen zo licht en vrij

Alle bagage die stierf met mijn laatste frons

Om plaats te maken voor een tweede realiteit

Ik kan voelen dat er zoveel is weggegaan

Met die duisternis geen deel meer van mij

Alle dingen waarvan ik dacht dat ik moest blijven

Nu vergeten met een realiteit uit het verleden

Ik voel het wegsterven zonder geluid

Zoals een vervagende afbeelding van een verleden mij

Zonder plaats in de vrijheid die ik heb gevonden

Leven in deze tweede realiteit

Maar ik moet mijn plaats benedendeks verlaten

Zo lang heb ik gevoeld dat het al ver over twaalf is

Wanneer ik me moet omdraaien en nooit meer achterom moet kijken

Om te gaan waar ik gewoon mezelf kan zijn

Ik weet dat ik ergens van de baan ben geslipt

Maar ik kon toen gewoon niet duidelijk zien

Ik moet al die speling achterlaten

En ontdek nog een keer wie ik echt ben