Не спалила, любила - Михаил Круг, Группа Попутчик

Лёха Чих, фармазон, подогнал фуфеля, скрасить вечер за стирами в очко.

Она круто вошла, ножки, груди: а-ля!

- я б всю жизнь с ней сидел в одиночке.

Веня лепень одел и расплавился весь, пальцы веером: "Здрасте, гражданка,

Вам, наверно, ещё не сказали, что здесь сейф лохматый ваш вскроют, как в банке".

Он, довольный собой, подкатил на контакт, он по сейфам - учёная степень.

А она, плюнув на пол ему просто так, вынув ствол, продырявила лепень.

Всем сказала: "Сидеть", - мы уважили ствол, а она, как ни в чём не бывало,

Свою шляпку-каре положила на стол, из декольте маляву достала.

Веню жалко, хорошим он кольщиком был, не по воле красючке простили.

Пулю в ствол ей действительный вор зарядил, и писал, чтоб её полюбили.

Слышь, с такого начала не делают дел, ты же с виду не катишь по масти.

Лёха Чих прохоря через край насадил, а тебе дырку сделать, как "здрасьте".

Завтра авторитет просит в гости в Москву: есть дела, да "малина" подсела.

С ихней квалификацией - только в тюрьму, а тверским, мол: не в кипеше дело.

Надо людям помочь;

собрались "на гастроль", взяли вместе с мешками "карету".

А делить стали филки - заныла мозоль, я за Веню был с авторитетом.

Я всю долю мою оставляю в общак, мне не надо ни много, ни мало.

Дай красючку свою, попахать с ней ништяк, ту, что Веню в Твери рассчитала.

Вор достал портсигар, папироски скомкал, он слегка приподнялся с трамвая

И сквозь зубы, с такою тоскою сказал: "Забирай, я тверских уважаю".

"Как завут-то тебя?"

- я спросил у неё.

Милка, нежное девичье тело.

Разряжайся, сегодня ты будешь моё, чтобы не было здесь беспредела."

Вор, как видно, её больше жизни любил, только чувства не выдал, поднялся.

И, не глядя, в неё барабан разрядил.

начал что-то толкать, но сдержался.

А в тверском ГПУ молодой оперок шил дела с пролетарским размахом.

На столе у него я прочёл некролог, и кольнуло в груди под рубахой.

"Была зверски застрелена бандой в Москве на задании Савина Мила".

На ментов ведь работала, дым в голове, а вора не спалила, любила.

Lyokha Chikh, een vrijmetselaar, bracht een bullshit mee om de avond op te fleuren voor het wassen in de kont.

Ze kwam abrupt binnen, benen, borsten: a la!

Ik zou mijn hele leven alleen met haar zijn.

Venya kleedde de mal aan en smolt helemaal, vingers als een waaier: "Hallo burger,

Ze hebben je waarschijnlijk nog niet verteld dat je ruige kluis hier wordt geopend, zoals in een bank."

Hij, tevreden met zichzelf, reed naar het contact, hij zit in kluizen - een academische graad.

En zij spuugde zomaar op de vloer voor hem, haalde de loop eruit en maakte een gat in de mal.

Ze zei tegen iedereen: "Zit", - we respecteerden de koffer en zij, alsof er niets was gebeurd,

Ze legde haar hoed-vierkant op tafel, haalde een baby uit de halslijn.

Het is jammer voor Venya, hij was een goede staker, ze hebben het mooie meisje niet tegen haar wil vergeven.

Een echte dief laadde een kogel in haar loop en schreef om bemind te worden.

Hé, vanaf zo'n begin doen ze geen dingen, je lijkt niet in pak te rollen.

Lyokha Nies prohora geplant over de rand, en maak een gat voor je, zoals "hallo."

Morgen vraagt ​​de autoriteit om een ​​bezoek aan Moskou: er zijn dingen te doen, maar de "frambozen" raakten verslaafd.

Met hun kwalificaties - alleen naar de gevangenis, maar Tver, zeggen ze: het is geen kwestie van koken.

We moeten mensen helpen;

verzamelden zich "op tour", namen de "koets" mee met de tassen.

En de filks begonnen zich te verdelen - het eelt deed pijn, ik was voor Venya met autoriteit.

Ik laat mijn hele aandeel in het gemeenschappelijk fonds, ik heb niet meer of minder nodig.

Geef me je schoonheid, ploeg met haar nishtyak, degene die Venya in Tver heeft berekend.

De dief haalde een sigarettenkoker tevoorschijn, verfrommelde de sigaretten, hij stond een beetje op uit de tram

En door zijn tanden, met zo'n angst, zei hij: "Neem het, ik respecteer de mensen van Tver."

"Wat is je naam?"

- Ik vroeg haar.

Milka, teder meisjesachtig lichaam.

Ontslag, vandaag zul je van mij zijn, zodat er hier geen wetteloosheid is.

De dief hield blijkbaar meer van haar dan van het leven, maar hij verraadde zijn gevoelens niet, hij stond op.

En zonder te kijken, ontlaadde de trommel in haar.

begon iets te duwen, maar hield zich in.

En in de Tver GPU naaide een jonge agent zaken op proletarische schaal.

Ik las een overlijdensbericht op zijn bureau en voelde een steek in mijn borst onder mijn shirt.

"Ze werd op brute wijze doodgeschoten door een bende in Moskou in opdracht van Savin Mila."

Ze werkte tenslotte voor de politie, rook in haar hoofd, maar ze verbrandde de dief niet, ze hield van.