Canto alla luna - Mia Martini

Io sto abbaiando come un cale alla luna

Anche stasera stessa preghiera

Ma chi s’aspetta una risposta dal cielo

Sangue negl’occhi e pianto nel seno

E che purtroppo il nostro canto alla luna

Cade spesso nel deserto della tranquillita'

E che purtroppo sulla nostra allegria

Cresce spesso la gramigna della sterilita'

Io che seduta sulle labbra del mare

L’acqua del cuore ad aspettare

Io che tristezza o non tristezza ho cantato

Ancora non vedo dove ho sbagliato

Io che strappavo con le unghie il sorriso

Al desiderio delle cose di girare cosi'

E sto abbaiando come un cane alla luna

E questo canto non vola e non si alza di qui

Io sto abbaiando come un cale alla luna

Anche stasera stessa preghiera

Ma chi si aspetta una risposta dal cielo

Sangue negl’occhi e pianto nel seno

Ik blaf als een halo naar de maan

Zelfs ditzelfde gebed vanavond

Maar wie verwacht een antwoord uit de hemel?

Bloed in de ogen en tranen in de borst

En dat helaas ons lied naar de maan

Valt vaak in de woestijn van rust

En dat helaas over ons geluk

Het onkruid van onvruchtbaarheid groeit vaak

Ik zit op de lippen van de zee

Het water van het hart om te wachten

Welk verdriet of geen verdriet heb ik gezongen

Ik zie nog steeds niet waar ik fout ging

Ik scheurde een glimlach met mijn nagels

Naar het verlangen dat dingen zo zouden veranderen

En ik blaf als een hond naar de maan

En dit lied vliegt niet en stijgt niet op van hier

Ik blaf als een halo naar de maan

Zelfs ditzelfde gebed vanavond

Maar wie verwacht een antwoord uit de hemel?

Bloed in de ogen en tranen in de borst