Straws Pulled at Random - Meshuggah

What solace lies in the arms of fate

-The ill embrace of uncertainty

When did I leave this in other hands

-To be pulled down at chance

Ripped away by destiny-claws

Am I another of fate’s possessions

Dwelling the lie of freedom

Just another straw pulled at random

Reclaimed by deceiving time

A silent judgment I can not overrule

Drawn back into the origin-vortex

Uprooted and ground to dust

Retracted into anti-existence

A magnet repelled by life’s polarity

Denied the self control of fate

We flow suspended in semi-life

Until the ever imminent day

When oblivion claims our breath

Nowhere indefinitely.

Not dead, not alive

Existence-patterns ripped of symmetry.

As will and

Fate divide

Have I appeased the gods of fate

Am I allowed another day

Must I die to escape

The scanning eyes of death

Welke troost ligt in de armen van het lot?

-De slechte omhelzing van onzekerheid

Wanneer heb ik dit in andere handen gelaten?

-Om bij toeval naar beneden te worden getrokken

Weggerukt door klauwen van het lot

Ben ik een van de bezittingen van het lot?

Wonen in de leugen van vrijheid

Gewoon weer een druppel willekeurig getrokken

Teruggewonnen door tijd te misleiden

Een stil oordeel dat ik niet kan negeren

Teruggetrokken in de oorsprong-vortex

Ontworteld en tot stof vermalen

Teruggetrokken in anti-existentie

Een magneet afgestoten door de polariteit van het leven

Ontkende de zelfbeheersing van het lot

We stroom opgeschort in semi-leven

Tot de ooit naderende dag

Wanneer vergetelheid onze adem opeist

Nergens voor onbepaalde tijd.

Niet dood, niet levend

Bestaanspatronen geript van symmetrie.

Zoals zal en

lot verdeelt

Heb ik de goden van het lot tevreden gesteld?

Mag ik nog een dag?

Moet ik sterven om te ontsnappen?

De scannende ogen van de dood