Pitch Black - Meshuggah

The soul burned in heaven clouds

before the greyed events of ones reality per se through marches of hate

onward, payed to bullion from spoken stabs taken by controls

to unified fanned by reality — distant souls.

The second wave will break from this say to the humanity

by the numb axis numbing forever to sell their horror,

the grounds are ready to plunge, then we start to empty

forgotten by illumination, darkness is all there is.

Weapon come, defy your fears.

Again try to stand your ground.

Gone unwritten a living son, Step into my oblivion.

Come and watch!

you’re stabbing down,

you’re pleased now, there’s nothingness.

Unreached a living son, step into oblivion.

Cunning, come into the vortex then comprehend,

extending their twisted eyes.

My own replant taunting us,

fears, my instinct continues to scan,

Now to the choir disgust, as seen by all these American dates

and missing something disgraced forever, bound to bleed.

Why it’s confused and ridiculed and chained and scrapped

from birth, downed, repelled in their mind and ways —

to stay on the berth of human ground, humiliation flaunts the seed

of apprehension played, weighing events, black states to call a shade

of my every day.

Weapon come, face your fears.

You’re damned, you tried, it’s burning ground.

Bask in the light of a mocking sun, step into my oblivion.

Come and watch the stabbing ground,

you’re pleased now there’s nothingness

unreached, a living son, step into oblivion.

De ziel brandde in hemelse wolken

vóór de grijze gebeurtenissen van je realiteit per se door marsen van haat

verder, betaald aan edelmetaal van gesproken steken genomen door controles

tot verenigd, aangewakkerd door de realiteit - verre zielen.

De tweede golf zal breken met dit woord aan de mensheid

door de verdoofde as voor altijd verdoofd om hun verschrikking te verkopen,

het terrein is klaar om te storten, dan beginnen we te legen

vergeten door verlichting, duisternis is alles wat er is.

Wapen kom, trotseer je angsten.

Probeer opnieuw je mannetje te staan.

Ongeschreven een levende zoon, Stap in mijn vergetelheid.

Kom kijken!

je steekt neer,

je bent nu tevreden, er is niets.

Onbereikte een levende zoon, stap in de vergetelheid.

Sluw, kom in de draaikolk en begrijp dan,

hun verwrongen ogen uitstrekken.

Mijn eigen herplant die ons bespot,

angsten, mijn instinct blijft scannen,

Nu tot de walging van het koor, zoals te zien is aan al deze Amerikaanse dates

en iets missen dat voor altijd in ongenade is gevallen, dat zal bloeden.

Waarom het in de war is en belachelijk wordt gemaakt en geketend en gesloopt?

vanaf hun geboorte, verslagen, afgestoten in hun geest en manieren -

om op de ligplaats van menselijke grond te blijven, pronkt vernedering met het zaad

van angst gespeeld, gebeurtenissen wegen, zwarte toestanden om een ​​schaduw te noemen

van mijn elke dag.

Wapen kom, confronteer je angsten.

Je bent verdoemd, je hebt het geprobeerd, het is brandende grond.

Koester je in het licht van een spottende zon, stap in mijn vergetelheid.

Kom kijken naar de steekplaats,

je bent blij nu is er niets

onbereikt, een levende zoon, stap in de vergetelheid.