Spikyhead + Miremaid - Mechanical Poet

The rain is falling on and on

Seems like the town sleeps

A lone girl with mossy locks

Is walking down the streets

She has no friends —

They hate her hair and labrets in her lip

She’s used to be an outcast

And doesn’t need their fellowship

But suddenly she caught his look

So close and so deep…

SPIKYHEAD AND MIREMAID

WILD AND INSANE

ONE BAD NIGHT AN UGLY PRINCE

MET HIS LOVELY LADY IN THE RAIN

A black tattoo along the neck

The hair is colored red

A lot of piercing on his face

Brought him the name of «Spikyhead»

A quaint guy, a dusky soul

He’s always glum and mute

He smokes two packs of Kents a day

And seems too sick and brute

But suddenly he caught her look

So close and so cute…

De regen valt steeds maar verder

Het lijkt alsof de stad slaapt

Een eenzaam meisje met bemoste lokken

Loopt door de straten

Ze heeft geen vrienden —

Ze haten haar haar en labrets in haar lip

Ze was vroeger een verschoppeling

En heeft hun gemeenschap niet nodig

Maar plotseling ving ze zijn blik op

Zo dichtbij en zo diep...

SPIKYHEAD EN MIREMEID

WILD EN Krankzinnig

EEN SLECHTE NACHT EEN LELIJKE PRINS

ONTMOET ZIJN MOOIE DAME IN DE REGEN

Een zwarte tatoeage in de nek

Het haar is rood gekleurd

Veel piercings op zijn gezicht

Bracht hem de naam «Spikyhead»

Een vreemde man, een schemerige ziel

Hij is altijd somber en stom

Hij rookt twee pakjes Kents per dag

En lijkt te ziek en bruut

Maar plotseling ving hij haar blik op

Zo dichtbij en zo schattig...