Crawlers - Mechanical Poet

I see the land in wounds.

And many painful scars.

I hear the scream of engines spreading to the stars.

I find the trace of hungry maggots.

Prophets of new breed.

No peace of mind in wild eyes.

Just empty holes to feed.

Crawl down and take it all.

Then let me see you dying.

You’re suffocating in

your greed.

Crawl down and take it all.

Then let me see you dying.

I like to smile as you

bleed.

I watch the crawling bugs in avid search of fare.

I smell the sense of madness streaming through the air.

A wild fight.

A bloody war.

A downfall of a cruel system rotten to the core.

From dark of night till light of dawn.

Somebody eats someone.

Ik zie het land in wonden.

En veel pijnlijke littekens.

Ik hoor het geschreeuw van motoren die zich naar de sterren verspreiden.

Ik vind het spoor van hongerige maden.

Profeten van het nieuwe ras.

Geen gemoedsrust in wilde ogen.

Maak gewoon gaten om te voeden.

Kruip naar beneden en pak alles.

Laat me je dan zien sterven.

Je stikt erin

jouw hebzucht.

Kruip naar beneden en pak alles.

Laat me je dan zien sterven.

Ik lach graag als jou

bloeden.

Ik bekijk de kruipende bugs in fervente zoektocht naar tarief.

Ik ruik het gevoel van waanzin dat door de lucht stroomt.

Een wild gevecht.

Een bloedige oorlog.

Een ondergang van een wreed systeem dat tot op het bot verrot is.

Van het donker van de nacht tot het licht van de dageraad.

Iemand eet iemand op.