Cathedral - Mechanical Poet

I used to be so tough… From times to times.

I used to be so rough…

To many people.

I tried to live in just as angels do for sure.

Without spite and blame.

But I am just a man.

I’ve built inside my heart a cathedral.

It’s made of happiness and grief.

I yearn to be like Sun that gives its shine to everyone.

I’m used to smile at every face and not to wait an answer.

All doings have their reasons.

All chances have their bounds.

Be careful with your inner flame or it will burn

you down.

I’ve built inside my heart a cathedral.

It’s made of happiness and grief.

I’ve built inside my heart a cathedral.

It’s made of trust and disbelief.

I used to be reserved… It was my way to win.

I used to be concerned about

every single thing.

I wanted to be loved like all my heroes.

I tried to find the bliss…

But I have found the peace.

Ik was vroeger zo stoer... Van tijd tot tijd.

Ik was zo ruw...

Teveel mensen.

Ik heb geprobeerd te leven zoals engelen dat zeker doen.

Zonder wrok en verwijt.

Maar ik ben maar een man.

Ik heb in mijn hart een kathedraal gebouwd.

Het is gemaakt van geluk en verdriet.

Ik verlang ernaar om als de zon te zijn die aan iedereen zijn glans geeft.

Ik ben gewend om naar elk gezicht te glimlachen en niet op een antwoord te wachten.

Alle handelingen hebben hun redenen.

Alle kansen hebben hun grenzen.

Wees voorzichtig met je innerlijke vlam, anders gaat hij branden

je naar beneden.

Ik heb in mijn hart een kathedraal gebouwd.

Het is gemaakt van geluk en verdriet.

Ik heb in mijn hart een kathedraal gebouwd.

Het is gemaakt van vertrouwen en ongeloof.

Vroeger was ik gereserveerd... Het was mijn manier om te winnen.

Ik maakte me vroeger zorgen over

elk ding.

Ik wilde geliefd worden zoals al mijn helden.

Ik probeerde de gelukzaligheid te vinden...

Maar ik heb de rust gevonden.