To Love - Means End

Love, it renders even wise men into fools

A force that has followed us for so long

Yet all we can hope to do is give in

To something so wonderful

If one’s soul could be a song

If one’s soul could sing along

There would be nothing that I could say

To match the way I feel

So I will simply read you a verse

Forgive me

E’en though

I’ve known you now

For quite some time

In life there’s naught at all that can contend

With meeting your soft lips, oh so sublime

And for a moment feel my breath suspend

As tacit words are whispered to my heart

They gently beckon me to your embrace

Without a thought I readily depart

The world and leave my worries to efface

In your dark eyes there lies a tenderness

I am not worthy of yet you’ve bestowed

And so my soul is nursed by your caress

Where normally the sands of time erode

A thousand years together will not do

To weary me of one more kiss from you

Liefde, het maakt zelfs wijze mannen tot dwazen

Een kracht die ons al zo lang volgt

Maar alles wat we kunnen hopen te doen is toegeven

Op iets zo geweldigs

Als iemands ziel een lied zou kunnen zijn

Als iemands ziel mee kon zingen

Er zou niets zijn dat ik zou kunnen zeggen

Om te passen bij hoe ik me voel

Dus ik zal je gewoon een vers voorlezen

Vergeef me

E'en hoewel

Ik ken je nu

Geruime tijd

In het leven is er helemaal niets dat kan strijden

Met het ontmoeten van je zachte lippen, oh zo subliem

En voel mijn adem even stilvallen

Terwijl stilzwijgende woorden in mijn hart worden gefluisterd

Ze wenken me zachtjes om je te omhelzen

Zonder erbij na te denken vertrek ik gemakkelijk

De wereld en laat mijn zorgen uitwissen

In je donkere ogen ligt een tederheid

Ik ben het nog niet waard, maar je hebt geschonken

En dus wordt mijn ziel gevoed door jouw streling

Waar normaal het zand van de tijd erodeert

Duizend jaar samen is niet genoeg

Om me te vervelen van nog een kus van jou