Arbiter of Time - Means End

My mind meanders like a river

Through green valleys

Searching fervently for truth

In far distant places

Though I need only look as far as my heart to find both truth and delusion

Too close for comfort

One day these bones will rest in grass, salted by the tears of my family

Serenaded by the wind

Then forgotten like last night’s dream…

I’ll be the harbinger of darkness

Let me bring you the fear that can be found in a handful of dust

What you have to realize

Is that you die every single day

When you lay your head to sleep

And everything disappears

Where do you go?

How do you know?

Are you sad that you have to

End it so soon?

Yes, this is the end

Will you refuse to go back to sleep

Now that you can never wake up again?

Would you have lived your last day differently?

I’ll be the arbiter of time

Our birth is nothing but our death begun

What a ridiculous notion

To hold life so precious

As if it had some intrinsic value

Beyond what is important to us subjectively;

instinctively

All we can do is

Enjoy the Means, End suffering

And not dwell on these things too much

Death will blanket us all in the end

Mijn geest kronkelt als een rivier

Door groene valleien

Vurig op zoek naar de waarheid

In verre oorden

Hoewel ik maar zo ver als mijn hart hoef te kijken om zowel waarheid als waanvoorstelling te vinden

Te dichtbij voor comfort

Op een dag zullen deze botten in het gras rusten, gezouten door de tranen van mijn familie

Serenade door de wind

Toen vergeten als de droom van afgelopen nacht...

Ik zal de voorbode zijn van de duisternis

Laat me je de angst brengen die te vinden is in een handvol stof

Wat je moet beseffen

Is dat je elke dag sterft?

Wanneer je je hoofd in slaap legt

En alles verdwijnt

Waar ga je heen?

Hoe weet je dat?

Ben je verdrietig dat je moet

Zo snel beëindigen?

Ja, dit is het einde

Weiger je om weer te gaan slapen?

Nu je nooit meer wakker kunt worden?

Zou je je laatste dag anders hebben geleefd?

Ik zal de scheidsrechter van de tijd zijn

Onze geboorte is niets anders dan onze dood begonnen

Wat een belachelijk idee

Om het leven zo kostbaar te houden

Alsof het een intrinsieke waarde had

Verder dan wat voor ons subjectief belangrijk is;

instinctief

Het enige wat we kunnen doen is

Geniet van de middelen, maak een einde aan het lijden

En blijf niet te lang bij deze dingen stilstaan

De dood zal ons uiteindelijk allemaal bedekken