Himmel - Mc Bogy, Isar, Basstard

Wenn der Tag kommt, an dem du Rechenschaft ablegen musst

Bist du dir deiner Schuld bewusst?

Bist du ein gläubiger Mensch gewesen?

Oder hast du die Menschenrechte mit Füßen getreten?

Leute beten jeden Tag um ein Leben in Freiheit

Ohne Pein, was bedeutet es, wirklich frei zu sein?

Ich sag dir meine Meinung, keiner kann mich deswegen verurteil’n

Ich nehme dich wie du bist, wie einen Heiligenschein

Gibt es einen Platz, an dem die Heiligen weil’n?

An dem tief sitzende Wunden von früher verheil’n?

An dem wir uns wiederseh’n, in den Armen liegend, voller Trän'n

Dann werd ich zufrieden mit einem Lachen geh’n

An einen Ort, an dem Träume wahr werden

Kein Gut und Böse mehr wie in den Zeiten auf Erden

Verrat und Neid werden nich' mehr existent sein

Wenn ich sterbe, nenn ich dann das Paradies mein Heim

Im schwarzen Nebel geh’n wir jeden Tag lügen

Finden wir Frieden, werden wir lieben

Und nur ein Wimpernschlag trennt Sonne und Regen

Wird uns vergeben für unser Leben

Eine erklommene Stufe, eine Geschichte

Das Leben, die Treppe ins Reich der Vermissten

Du bist nicht allein und du warst nie

Triffst du die Geister, dann frag sie

Es ist nich' schwierig, zu träumen zu fliegen

Doch du musst dir die Träume verdienen

So viel kostet Freiheit

Nur ein ehrlicher Blick in dich selbst und du weißt, ob du rein bist

Eintritt zum Kreis der unfehlbaren Weisheit

Ob der ewigen Eiszeit, wo Hunger und Leid

Keine Bedeutung mehr haben

Nie wieder Enttäuschung ertragen (ah)

Das ist sie, die letzte, die letzte Stufe

Ob angekommen oder noch auf der Suche

Du brauchst nur nach deinem Herz zu geh’n

Siehst du den Himmel?

Siehst du ihn?

Er ist nich' schwer zu seh’n

Im schwarzen Nebel geh’n wir jeden Tag lügen

Finden wir Frieden, werden wir lieben

Und nur ein Wimpernschlag trennt Sonne und Regen

Wird uns vergeben für unser Leben

Wo gibt’s ein Paradies für Junkies, Fixer und Freaks?

Für die Gees, für die Kaputten, für die Atzen und Nutten?

Gibt’s ein Paradies?

Sag mir, wo es is'!

Ich will dahin, ich will dahin!

Gibt es ein Paradies?

Ein' Ort für die Verlor’nen?

Dort, wo Menschen nich' kämpfen und nich' denken an Sorgen

Ein Platz ohne Hass, wo die Kraft des Guten fließt

Ein Ort des Friedens, wo keiner Blut vergießt

Ein Ort, wo du spürst, wir stamm’n von dem gleichen Schöpfer

Wo man Rassen nich' trennt, man nennt sie Bruder oder Schwester

Unter uns sind keine Hetzer, man lebt im Einklang

Jedem geht es besser, denn man steht gemeinsam

Seinen Feinden verzeiht man, und ein’m selbst wird verzieh’n

Der Mensch is' wieder frei von den Sünden in ihn'

Ein Ort ohne Hierarchie, wo die Gerechtigkeit herrscht

Zone der Freiheit, weil du Zeit dort nich' merkst

Wo du befreit wirst vom Schmerz, den du tief in dein' Herz trägst

Der Ort, den du liebst, ein Paradies, wo du gern lebst

Da, wo du verstehst, was im Leben der Sinn war

Wo dir die Engel vergeben für dein Leben als Sünder

Im schwarzen Nebel geh’n wir jeden Tag lügen

Finden wir Frieden, werden wir lieben

Und nur ein Wimpernschlag trennt Sonne und Regen

Wird uns vergeben für unser Leben

Dada, dada, dadada

Wanneer de dag komt dat je verantwoording moet afleggen

Bent u zich bewust van uw schuld?

Ben je een gelovige geweest?

Of heb je de mensenrechten met voeten getreden?

Mensen bidden elke dag voor een leven in vrijheid

Wat betekent het om echt vrij te zijn zonder pijn?

Ik zal je mijn mening vertellen, niemand kan me er om veroordelen

Ik neem je zoals je bent, als een halo

Is er een plaats waar de heiligen verblijven?

Waar diepgewortelde wonden uit het verleden helen?

Wanneer we elkaar weer ontmoeten, liggend in elkaars armen, vol tranen

Dan vertrek ik tevreden met een lach

Naar een plek waar dromen uitkomen

Geen goed en kwaad meer zoals in de tijden op aarde

Verraad en jaloezie zullen niet langer bestaan

Als ik sterf, noem ik het paradijs mijn thuis

In de zwarte mist liggen we elke dag

Als we vrede vinden, zullen we liefhebben

En slechts een oogwenk scheidt zon en regen

Zal ons ons leven vergeven

Een stap beklommen, een verhaal

Het leven, de trap naar het rijk van de vermisten

Je bent niet alleen en dat was je ook nooit

Als je de geesten ontmoet, vraag het ze dan

Het is niet moeilijk om te dromen om te vliegen

Maar je moet je dromen waarmaken

Dat is wat vrijheid kost

Gewoon een eerlijke blik in jezelf en je weet of je puur bent

Betreed de cirkel van onfeilbare wijsheid

Of het nu de eeuwige ijstijd is, waar honger en lijden

hebben geen betekenis meer

Nooit meer teleurstelling verdragen (ah)

Dit is het, de laatste, de laatste stap

Of je nu bent aangekomen of nog op zoek bent

Je hoeft alleen maar naar je hart te gaan

zie je de lucht?

Zie je hem?

Hij is niet moeilijk te zien

In de zwarte mist liggen we elke dag

Als we vrede vinden, zullen we liefhebben

En slechts een oogwenk scheidt zon en regen

Zal ons ons leven vergeven

Waar is een paradijs voor junkies, fixers en freaks?

Voor de Gees, voor de Broken, voor de Atzen en hoeren?

Is er een paradijs?

Vertel me waar het is!

Ik wil daarheen, ik wil daarheen!

Is er een paradijs?

Een plek voor de verlorenen?

Daar, waar mensen niet vechten en niet aan zorgen denken

Een plek zonder haat waar de kracht van het goede stroomt

Een plek van vrede waar niemand bloed vergiet

Een plek waar je voelt dat we van dezelfde maker komen

Waar rassen niet gescheiden zijn, worden ze broer of zus genoemd

Er zijn geen onruststokers onder ons, we leven in harmonie

Iedereen voelt zich beter omdat je samen staat

Men vergeeft zijn vijanden en men wordt vergeven

De mens is weer vrij van de zonden in hem

Een plek zonder hiërarchie waar gerechtigheid heerst

Vrijheidszone omdat je daar de tijd niet merkt

Waar je verlost zult zijn van de pijn die je diep in je hart draagt

De plek waar je van houdt, een paradijs waar je graag woont

Daar waar je begrijpt wat de zin van het leven was

Waar de engelen je vergeven voor je leven als zondaar

In de zwarte mist liggen we elke dag

Als we vrede vinden, zullen we liefhebben

En slechts een oogwenk scheidt zon en regen

Zal ons ons leven vergeven

Dada, dada, dada