Richter: The Tartu Piano - Max Richter

Подходит сумрак, в мире все сливая,

Великое и малое в одно…

И лишь тебе, моя душа живая,

С безмерным миром слиться не дано…

Единая в проклятии дробления,

Ты в полдень — тень, а в полночь — как звезда.

И вся в огне отдельного томленья,

Не ведаешь покоя никогда…

Нам божий мир — как чуждая обитель,

Угрюмый храм из древних мшистых плит,

Где человек, как некий праздный зритель,

На ток вещей тоскующе глядит…

De schemering nadert, alles in de wereld samensmelt,

Groot en klein in één...

En alleen aan jou, mijn levende ziel,

Het is niet mogelijk om te fuseren met de onmetelijke wereld...

Verenigd in de vloek van verplettering,

Op het middaguur ben je een schaduw, en om middernacht ben je als een ster.

En alles in het vuur van afzonderlijke loomheid,

Vrede weet je nooit...

Gods wereld is als een vreemde verblijfplaats voor ons,

Een sombere tempel van oude bemoste platen,

Waar is de persoon, als een ijdele toeschouwer,

Kijkt weemoedig naar de gang van zaken...