Richter: Embers - Max Richter, Elfa Rún Kristinsdóttir, Chui-Yee Trey Lee

Что трудности, когда мы сами

Себе мешаем и вредим!

Мы побороть не в силах скуки серой,

Нам голод сердца большей частью чужд,

И мы считаем праздною химерой

Все, что превыше повседневных нужд.

Живейшие и лучшие мечты

В нас гибнут средь житейской суеты.

В лучах воображаемого блеска

Мы часто мыслью воспаряем вширь

И падаем от тяжести привеска,

От груза наших добровольных гирь.

Мы драпируем способами всеми

Свое безводье, трусость, слабость, лень.

Нам служит ширмой состраданья бремя,

И совесть, и любая дребедень.

Тогда все отговорки, все предлог,

Чтоб произвесть в душе переполох.

То это дом, то дети, то жена,

То страх отравы, то боязнь поджога,

Но только вздор, но ложная тревога,

Но выдумка, но мнимая вина.

Wat zijn de moeilijkheden wanneer we onszelf?

We bemoeien ons ermee en schaden onszelf!

We zijn niet in staat om grijze verveling te overwinnen,

Voor het grootste deel is de honger van het hart ons vreemd,

En we beschouwen het als een nutteloze hersenschim

Alles boven de dagelijkse behoeften.

Levendigste en beste dromen

Ze vergaan in ons te midden van wereldse drukte.

In stralen van denkbeeldige schittering

We zweven vaak in gedachten in de breedte

En we vallen van het gewicht van de hanger,

Van de last van onze vrijwillige gewichten.

We draperen op elke manier

Zijn gebrek aan water, lafheid, zwakte, luiheid.

We dienen als een scherm van compassielast,

En geweten, en alle onzin.

Dan alle excuses, alle excuses,

Om opschudding te veroorzaken in de ziel.

Dit is een huis, dan kinderen, dan een vrouw,

Ofwel de angst voor vergif, ofwel de angst voor brandstichting,

Maar alleen onzin, maar een vals alarm,

Maar fictie, maar denkbeeldige schuld.