Ветер надежды - Машина времени

Нас построили новым порядком чуть свет.

Мы похожи на стаю бескрылых птиц.

Был объявлен ветер, но ветра нет —

Ветер трудно поднять шелестом газетных страниц.

Шелестит до звона в ушах:

Как шагать еще быстрее и какими нам быть?

Но мы никак не решимся на главный шаг,

Я боюсь, что мы разучились ходить.

И пускай вопрос не похож на ответ,

И вроде бы нет шор на глазах,

И вроде бы дали зеленый свет,

Но кто-то держит ногу на тормозах.

И мы травим анекдоты под морковный сок,

И все никак не можем поделить кусок,

Которого, в общем, давно уже нет.

И мы смеемся сквозь слезы и плачем без слез,

И следим за другими, не следя за собой.

Из тысячи вопросов главный вопрос:

Кто крайний?

— Я за тобой!

И со многих ртов уже снят засов,

Теперь многословию нет предела,

Слишком много красивых и славных слов.

Не пора ли наконец заняться делом?!

И пускай словами не разрушить стен,

И никто не верит в хозяйскую милость,

Но мы смотрим на небо и ждем перемен.

Это значит, что-то уже изменилось.

И я слышу вопрос и не знаю ответа,

Но когда наконец я закрываю глаза,

Я отчетливо вижу полоску света

Там, где ветер надежды наполнит мои паруса.

We waren een nieuwe bestelling een beetje licht gebouwd.

We zijn als een zwerm vliegende vogels.

De wind werd aangekondigd, maar er is geen wind -

Het is moeilijk om de wind op te vangen met het geritsel van krantenpagina's.

Geruis tot oorsuizen:

Hoe nog sneller te lopen en wat moeten we zijn?

Maar we zullen niet beslissen over de belangrijkste stap,

Ik ben bang dat we zijn vergeten hoe we moeten lopen.

En laat de vraag er niet uitzien als een antwoord,

En het lijkt erop dat er geen oogkleppen op de ogen zijn,

En het lijkt erop dat ze groen licht hebben gegeven,

Maar iemand houdt zijn voet op de rem.

En we vergiftigen grappen onder wortelsap,

En nog steeds kunnen we geen stuk delen,

Wat over het algemeen al lang voorbij is.

En we lachen door tranen en huilen zonder tranen,

En we kijken naar anderen zonder naar onszelf te kijken.

Van de duizend vragen is de belangrijkste vraag:

Wie is extreem?

- Ik zit achter je aan!

En de bout is al uit vele monden verwijderd,

Nu is er geen limiet aan breedsprakigheid

Te veel mooie en glorieuze woorden.

Is het niet tijd om eindelijk aan de slag te gaan?!

En laat woorden de muren niet vernietigen,

En niemand gelooft in de barmhartigheid van de meester,

Maar we kijken naar de lucht en wachten op veranderingen.

Dit betekent dat er al iets veranderd is.

En ik hoor een vraag en weet het antwoord niet,

Maar als ik eindelijk mijn ogen sluit

Ik zie duidelijk een lichtstreep

Waar de wind van hoop mijn zeilen vult.