В Никитском ботаническом саду - Машина времени

В Никитском

ботаническом саду

Гуляет ветер

голубой, шумит

волнами прибой,

И над твоей головой

Украсили небесный

простор пики гор,

Ведут с волнами

свой разговор.

И вереницей древних

аллей

Ленивыми стадами

бродят толпы

людей,

А также жен и детей,

По-хозяйски озирают

бесконечный

простор,

И повышают свой

кругозор.

Вопросов не счесть:

Где здесь можно

посидеть и поесть?

И отчего самшит

дороже во сто

крат,

Чем тот же рододендрон?

И где торгуют южным

вином?

Весь день течёт

людская река,

И, руки уперев в бока, взирают на деревья

Снизу вверх

свысока,

Как будто каждый

листик на деревьях

вокру —

Творенье их заслуженных рук.

И лишь когда

погаснет закат,

Закроют сад,

Народ уйдет назад

К своим велики

делам по домам,

И не услышит никто,

какая здесь

тишина,

Когда горит над

садом Луна.

Промчатся года,

И все, кто были

здесь, уйдут

навсегда,

И лишь деревья

будут вечно,

бесконечно,

Год от года стоять —

Они умеют людям

прощать.

in Nikitsky

botanische tuin

De wind loopt

blauw, luidruchtig

surf golven,

En boven je hoofd

Hemels ingericht

uitgestrektheid van bergtoppen,

Leiden met golven

uw gesprek.

En een reeks oude

steegjes

Door luie kuddes

menigten dwalen rond

van mensen,

En ook vrouwen en kinderen,

Ze kijken zakelijk om zich heen

eindeloos

ruimte,

En verhoog hun

horizon.

Talloze vragen:

Waar is het mogelijk?

zitten en eten?

En waarom buxus?

meer dan honderd

krat,

Wat is dezelfde rododendron?

En waar ze zuidelijk verkopen

wijn?

De hele dag stroomt

menselijke rivier,

En kijk met hun handen op hun zij naar de bomen

Omlaag omhoog

neerbuigend,

Alsof iedereen

blad aan bomen

rondom -

De creatie van hun welverdiende handen.

En alleen wanneer

de zonsondergang vervaagt

Sluit de tuin

De mensen zullen teruggaan

aan hun grote

huiswerk,

En niemand zal het horen

welke is hier?

stilte,

Wanneer het overbrandt

maan tuin.

Jaren gaan voorbij

En iedereen die was

hier, ga weg

voor eeuwig en altijd,

En alleen bomen

Zal voor altijd zijn

eindeloos,

Staan jaar na jaar -

Ze weten hoe ze mensen moeten

vergeven.