Снова весна - Машина времени

Мы прошли по кругу, сменив сотню вер,

И круг замкнулся опять.

Кто нам скажет, во что нам верить ещё?

Я бегу так быстро, что ангел мой

Уже не в силах меня догнать.

И я слышу, как он тяжело и часто дышит в моё плечо.

Припев:

Это снова Весна, снова время никчёмных надежд.

Снова тихая-тихая песня над городом слёз.

Отвори мне окно и впусти этот призрачный свет.

Мы почти на краю.

Кто же снова надежду принёс?

Нас давили катком, и сгребали совком,

И по книгам учили любить.

Но мы верили, что у причала нас ждут корабли.

Мне не страшно, что каждый третий

Может случайно меня убить.

Я вот только боюсь, что впервые в жизни не чувствую к ним любви.

Припев:

Только снова Весна, снова время никчемных надежд.

Снова тихая-тихая песня над городом слёз.

Отвори мне окно и впусти этот призрачный свет.

Мы почти на краю.

Кто же снова нам в сердце

Шальную надежду принёс?

Только снова Весна, снова время никчемных надежд.

Снова тихая-тихая песня над городом слёз.

Отвори мне окно и впусти этот призрачный свет.

Мы почти на краю.

Кто же снова нам в сердце

Шальную надежду принёс?

We gingen in cirkels, veranderden honderd religies,

En de cirkel sloot zich weer.

Wie zal ons vertellen waar we nog meer in moeten geloven?

Ik ren zo snel dat mijn engel

Kan me niet meer inhalen.

En ik hoor hoe hij zwaar en vaak in mijn schouder ademt.

Refrein:

Het is weer lente, weer de tijd van waardeloze hoop.

Nogmaals, een rustig, stil lied over de stad van tranen.

Open het raam voor me en laat dit spookachtige licht binnen.

We zitten bijna op de rand.

Wie bracht weer hoop?

Ze verpletterden ons met een ijsbaan, en harken ons met een schop,

En ze leerden lief te hebben uit boeken.

Maar we geloofden dat er schepen op ons wachtten bij de pier.

Ik ben niet bang dat elke derde

Zou me per ongeluk kunnen doden.

Ik ben gewoon bang dat ik voor het eerst in mijn leven geen liefde voor hen voel.

Refrein:

Alleen weer lente, weer de tijd van waardeloze hoop.

Nogmaals, een rustig, stil lied over de stad van tranen.

Open het raam voor me en laat dit spookachtige licht binnen.

We zitten bijna op de rand.

Wie zit er weer in ons hart

Heb je gekke hoop gebracht?

Alleen weer lente, weer de tijd van waardeloze hoop.

Nogmaals, een rustig, stil lied over de stad van tranen.

Open het raam voor me en laat dit spookachtige licht binnen.

We zitten bijna op de rand.

Wie zit er weer in ons hart

Heb je gekke hoop gebracht?