Мама - Машина времени

Мама, город по крыше засыпало снегом.

Мама, что-то случилось с землею и небом.

Мне приснилось, что мы потеряли друг друга.

Мама, слышишь, как плачет над городом вьюга.

Мне приснилось, что люди уже и не люди.

Я боюсь, что усну, а рассвета не будет.

И метель понесет меня выше и выше,

И никто не поможет, никто не услышит.

Успокойся, малыш, и не плачь, что ты, что ты!

Просто ангел не может найти свои ноты.

Он терял их и раньше, такое случалось,

Но пока, слава Богу, удачно кончалось.

Он найдет их, дружок, в этом нету сомнения,

И над небом опять зазвенит его пение.

Вот тогда слово в строку, дружок, вот тогда ногу в стремя,

Ах, какое наступит прекрасное время.

Mam, de stad was bedekt met sneeuw op het dak.

Mam, er is iets met de aarde en de lucht gebeurd.

Ik droomde dat we elkaar verloren.

Mam, je hoort hoe de sneeuwstorm over de stad huilt.

Ik droomde dat mensen geen mensen meer waren.

Ik ben bang dat ik in slaap zal vallen, maar er zal geen dageraad zijn.

En de sneeuwstorm zal me hoger en hoger dragen,

En niemand zal helpen, niemand zal het horen.

Kalmeer, schat, en huil niet, wat ben je, wat ben je!

Alleen kan de engel zijn aantekeningen niet vinden.

Hij verloor ze eerder, het gebeurde,

Maar tot nu toe, godzijdank, is het goed afgelopen.

Hij zal ze vinden, mijn vriend, daar bestaat geen twijfel over,

En zijn gezang zal weer over de hemel weerklinken.

Dat is wanneer het woord in een regel, mijn vriend, dat is wanneer de voet in de stijgbeugel,

Ach, wat zal het een geweldige tijd zijn.