Кафе «Лира» - Машина времени

У дверей в заведенье народа скопленье,

Топтанье и пар.

Но народа скопленье не имеет значенья —

За дверями швейцар.

Неприступен и важен стоит он на страже

Боевым кораблем.

Ничего он не знает и меня пропускает

Лишь в погоне за длинным рублем,

И в его поведении говорит снисхожденье.

А я сегодня один — я человек-невидимка,

Я сажусь в уголок.

И сижу, словно в ложе, и очень похоже,

Что сейчас будет третий звонок.

И мое отчужденье назовем наблюденье.

Вот у стойки ребята их лица помяты,

В глазах глубина.

Без сомненья ребятки испытали в достатке

Er is een menigte aan de deur van de instelling van het volk,

Vertrappen en stomen.

Maar de menigte van mensen doet er niet toe -

Achter de deuren zit een portier.

Onbenaderbaar en belangrijk, hij houdt de wacht

Oorlogsschip.

Hij weet van niks en laat me door

Alleen bij het nastreven van een lange roebel,

En in zijn gedrag spreekt neerbuigendheid.

En vandaag ben ik alleen - ik ben een onzichtbare man,

Ik zit in een hoek.

En ik zit, als in een doos, en zeer gelijkaardig,

Dat wordt nu het derde telefoontje.

En laten we mijn vervreemdingsobservatie noemen.

Hier, aan de balie, hebben de jongens hun gezicht gedeukt,

Er zit diepte in de ogen.

Zonder twijfel hebben de jongens in overvloed ervaren