Финал - Машина времени

Я весь свет прошагал, но, куда ни пойдешь,

Мир достаточно мал и не слишком хорош.

Сколь ни плыть кораблю, но в любой стороне

Бабы склонны к вранью, а мужчины — к войне.

Припев:

И известен весь путь, никуда не свернуть,

Не укрыться на дне, не уйти в облака.

Что бежать, что ползти, все одно по пути,

От звонка до звонка.

И лишь чья-то рука

Заставляет порою дрожать наши картонные крылья.

Раз-два…

Веселее, товарищи, не отвлекайтесь.

Тяните руки, шире шаг…

Пять-шесть…

Вместе.

И закончили упражнение…

Припев:

И известен весь путь, никуда не свернуть,

Не укрыться на дне, не уйти в облака.

Что бежать, что ползти, все одно по пути,

От звонка до звонка.

И лишь чья-то рука

Заставляет порою дрожать наши картонные крылья.

Картонные крылья…

Картонные крылья…

Картонные крылья…

Так и будем вспоминать свое имя.

Так и будем воевать со своими.

Так и будем все валить на евреев.

И страной руководить, не умея.

Так и будем потреблять политуру.

Будем в споре уважать пулю дуру,

И смотреть во все глаза, и не видеть, и за это белый свет ненавидеть.

Картонные крылья,

Картонные крылья —

Это крылья любви.

Это крылья любви.

Ik liep over de hele wereld, maar waar je ook gaat,

De wereld is klein genoeg en niet al te best.

Hoe het schip ook vaart, maar in welke richting dan ook

Vrouwen zijn vatbaar voor leugens en mannen zijn vatbaar voor oorlog.

Refrein:

En het hele pad is bekend, er is nergens een afslag,

Verberg je niet onderaan, ga niet de wolken in.

Wat te rennen, wat te kruipen, alles is hetzelfde onderweg,

Van oproep tot oproep.

En alleen iemands hand

Het doet soms onze kartonnen vleugels trillen.

Een twee...

Veel plezier, kameraden, laat je niet afleiden.

Strek je armen, zet een grotere stap...

Vijf zes…

Samen.

En klaar met de oefening...

Refrein:

En het hele pad is bekend, er is nergens een afslag,

Verberg je niet onderaan, ga niet de wolken in.

Wat te rennen, wat te kruipen, alles is hetzelfde onderweg,

Van oproep tot oproep.

En alleen iemands hand

Het doet soms onze kartonnen vleugels trillen.

Kartonnen vleugels...

Kartonnen vleugels...

Kartonnen vleugels...

Zo zullen we onze naam onthouden.

Dus we zullen vechten met onze eigen.

Dus we zullen alles de schuld geven van de Joden.

En het land leiden zonder te weten hoe.

Dus we zullen Pools consumeren.

We zullen de kogel van de dwaas respecteren in een geschil,

En kijk met alle ogen, en zie niet, en haat hiervoor het witte licht.

kartonnen vleugels,

Kartonnen vleugels

Dit zijn de vleugels van de liefde.

Dit zijn de vleugels van de liefde.