There's Got To Be More - Mary Hopkin

There’s no need to act sorrow and anger

Is it really that hard to believe?

When you tried to tell me what you’re feeling

It’s only yourself you deceive

No, I never told you I was staying

No, I never told you I would stay

There’s just got to be more to my living

Than dreaming of our yesterday

You laughed when we met in the autumn

I cried when the winter was cold

And the spring touched your heart with its growing

But the summer was too hard to hold

Now the autumn leaves fall with the evening

And you tried to try to hang on to the sun

It’s hiding behind rain and thunder

And it’s time I was moving and gone

Yes, it’s time I was on my way

There is nothing more I can say

In a month maybe less

You’ll be laughing again

'Til she says she must move on her way

'Til she says she must move on her way

You are open and as soft as a flower

But changing and deep as the sea

It’s so easy for me to surrender

So hard to strike out and be free

Like a spider you weave webs of wonder

That float in the air around my head

To snare me and bury me under

'Til all of my longings are dead

Yes, it’s time I was on my way

There is nothing more I can say

In a month maybe less

You’ll be laughing again

'Til she says she must move on her way

'Til she says she must move on her way

There’s no need to act sorrow and anger

Is it really that hard to believe?

When you tried to tell me what you’re feeling

It’s only yourself you deceive

No, I never told you I was staying

No, I never told you I would stay

There’s just got to be more to my living

Than dreaming of our yesterday

Het is niet nodig om verdriet en woede te doen

Is het echt zo moeilijk te geloven?

Toen je me probeerde te vertellen wat je voelt

Het is alleen jezelf die je bedriegt

Nee, ik heb je nooit verteld dat ik bleef

Nee, ik heb je nooit verteld dat ik zou blijven

Er moet gewoon meer zijn in mijn leven

Dan dromen van onze gisteren

Je lachte toen we elkaar ontmoetten in de herfst

Ik huilde toen de winter koud was

En de lente raakte je hart met zijn groei

Maar de zomer was te moeilijk om vast te houden

Nu vallen de herfstbladeren met de avond

En je probeerde vast te houden aan de zon

Het verschuilt zich achter regen en donder

En het is tijd dat ik ging verhuizen en weg was

Ja, het wordt tijd dat ik op weg ga

Ik kan niets meer zeggen

Over een maand misschien minder

Je zult weer lachen

Tot ze zegt dat ze verder moet gaan

Tot ze zegt dat ze verder moet gaan

Je bent open en zo zacht als een bloem

Maar veranderend en diep als de zee

Het is zo gemakkelijk voor mij om me over te geven

Zo moeilijk om door te halen en vrij te zijn

Als een spin weef je webben van verwondering

Die in de lucht rond mijn hoofd zweven

Om me te strikken en te begraven onder

Tot al mijn verlangens dood zijn

Ja, het wordt tijd dat ik op weg ga

Ik kan niets meer zeggen

Over een maand misschien minder

Je zult weer lachen

Tot ze zegt dat ze verder moet gaan

Tot ze zegt dat ze verder moet gaan

Het is niet nodig om verdriet en woede te doen

Is het echt zo moeilijk te geloven?

Toen je me probeerde te vertellen wat je voelt

Het is alleen jezelf die je bedriegt

Nee, ik heb je nooit verteld dat ik bleef

Nee, ik heb je nooit verteld dat ik zou blijven

Er moet gewoon meer zijn in mijn leven

Dan dromen van onze gisteren