Que Tu Ne M'Aimes Plus - Marie-Paule Belle

Que tu ne m’aimes plus

Je ne peux pas le croire

C’est comme si le jour

Ne s'était pas levé

Comme si le rosier

Fleurissait en décembre

Comme si notre chambre

Débouchait sur un quai

Que tu ne m’aimes plus

Je ne peux pas le croire

Comme si notre chien

M’avait soudain mordue

Comme si notre rue

Assistait à la guerre

C’est le monde à refaire

Que tu ne m’aimes plus

Que tu ne m’aimes plus

Je ne peux pas le croire

C’est comme si la nuit

Habitait dans mes yeux

Voici devenu deux

Ce qui n'était qu’un être

Voici qu'à la fenêtre

Même le soleil pleut

Mais que tu m’aies aimée

C'était comme un miracle

Comme si mon cœur mort

Apprenait à marcher

Je ne sais plus marcher

Plus rien ne m’est facile

Dans ce pays sans villes

Que tu as déserté

Et je ne peux plus croire

Qu’un jour tu m’aies aimée

Dat je niet meer van me houdt

ik kan het niet geloven

Het is alsof de dag

Niet opgestaan

Alsof de rozenstruik

Bloeide in december

Alsof onze kamer

Eindigde op een kade

Dat je niet meer van me houdt

ik kan het niet geloven

Alsof onze hond

Beet me ineens

Alsof onze straat

Getuige van de oorlog

Het is de wereld om opnieuw te doen

Dat je niet meer van me houdt

Dat je niet meer van me houdt

ik kan het niet geloven

Het is alsof de nacht

Leefde in mijn ogen

Hier werden er twee

Wat was slechts een wezen?

Zie, bij het raam

Zelfs de zon regent

Maar dat je van me hield

Het voelde als een wonder

Alsof mijn dode hart

leerde lopen

Ik kan niet meer lopen

Niets is meer makkelijk voor mij

In dit land zonder steden

dat je deserteerde

En ik kan niet meer geloven

Die ene dag dat je van me hield