Non serve più - Marianne Mirage

Ora è notte fonda

La mia testa se ne va

Io negli occhi tuoi

E il buio poi si accende

E resto qui

Immobile ad aspettare

Resto qui

Io lo so dov’eri ieri

Non serve più dirsi bugie

Non serve più dirsi bugie

Non serve più perché so dov’eri ieri

Dove sarai domani domani domani

Ora c'è solo un ombra

Che lentamente scivola

Sulle labbra

E poi quello che vuoi

Ci attende

Ho voglia di parole che

Non fanno male

Stesi qui

Siamo carne tra le mani

Non serv più dirsi bugie

Non serve più dirsi bugi

Non serve più perché so dov’eri ieri

Dove sarai domani

E non voglio più dirmi bugie

Non serve più continuare a fuggire

Non serve più

Perché so dov’eri ieri, dove sarai domani

Domani, domani, domani

Dove sarai domani, domani, domani, domani

Nu is het laat in de nacht

Mijn hoofd gaat weg

Ik in jouw ogen

En de duisternis licht dan op

En ik blijf hier

Roerloos om te wachten

ik blijf hier

Ik weet waar je gisteren was

Het is niet langer nodig om tegen elkaar te liegen

Het is niet langer nodig om tegen elkaar te liegen

Het is niet langer nodig omdat ik weet waar je gisteren was

Waar ben je morgen morgen morgen

Nu is er alleen een schaduw

Dat glijdt langzaam weg

Op de lippen

En wat wil je dan?

Het wacht op ons

Ik heb zin in woorden die

Ze doen geen pijn

Hier liggen

Wij zijn vlees in jouw handen

Geen leugens meer vertellen

Het is niet langer nodig om te zeggen dat we leugenaars zijn

Het is niet langer nodig omdat ik weet waar je gisteren was

Waar ben je morgen

En ik wil niet meer tegen mezelf liegen

Het is niet nodig om steeds weg te rennen

Niet langer nodig

Omdat ik weet waar je gisteren was, waar je morgen zult zijn

Morgen, morgen, morgen

Waar ben je morgen, morgen, morgen, morgen