trovoa - Maria Gadú

Minha cabeça trovoa

Sob o meu peito eu te trovo e me ajoelho

Destino canções pros teus olhos vermelhos

Flores vermelhas, Vênus, bônus

Tudo que me for possível, ou menos

Mais ou menos

Me entrego, me ofereço

Reverencio a sua beleza

Física também, mas não só, não só

Graças a Deus você existe

Acho que eu teria um troço

Se você dissesse que não tem negócio

Te ergo com as mãos, sorrio mal, mal sorrio

Meus olhos fechados te acossam

Fora de órbita

Descabelada, diva, súbita, súbita

Seja meiga, seja objetiva

Seja faca na manteiga

Pressinto como você chega, ligeira

Vasculhando a minha tralha

Bagunçando a minha cabeça

Metralhando a quinquilharia que carrego comigo

Clipes, grampos, tônicos

Toda dureza incrível do meu coração feita em pedaços

Minha cabeça trovoa

Sob teu peito eu encontro a calmaria e o silêncio

No portão da tua casa no bairro

Famílias assistem TV

(Eu não)

Às oito da noite

Eu fumo um Marlboro na rua

Como todo mundo e como você, eu sei

Quer dizer, eu acho que sei, eu acho que sei

Vou sossegado e assobio

E é porque eu confio em teu carinho

Mesmo que ele venha num tapa

E caminho a pé pelas ruas da Lapa

«Logo cedo, vapor?

Não acredito!»

A fuligem me ofusca

A friagem me cutuca

Nascer do sol visto da Vila Ipojuca

O aço fino da navalha que faz a barba

O aço frio do metrô

O halo fino da tua presença

Sozinha na padoca, em Santa Cecília

No meio da tarde, soluça

Quer dizer, relembra

Batucando com as unhas coloridas

Na borda de um copo de cerveja

Resmunga quando vê

Que ganha chicletes de troco

Lembrando que um dia eu falei

«Sabe, você tá tão chique

Meio freak, anos setenta

Fique

Fica comigo

Se você for embora eu vou virar mendigo

Eu não sirvo pra nada

Não vou ser seu amigo

Fique, fica comigo»

Minha cabeça trovoa

Sob o teu manto eu me entrego

Ao desafio de te dar um beijo

Entender o teu desejo

Me atirar pros teus peitos

Meu amor é imenso

Maior do que penso

É denso

Espessa nuvem de incenso

De perfume intenso

E o simples ato de cheirar-te

Me cheira a arte, me leva a Marte

A qualquer parte, a parte que ativa a química, química

Ignore a mímica e a educação física

Só se abastece de mágica, explode uma garrafa térmica

Por sobre as mesas de fórmica de um salão de cerâmica

Onde soem os cânticos

Convicção monogâmica

Deslocamento atômico

Para um instante único

Em que o poema mais lírico

Se mostre a coisa mais lógica

E se abraçar com força descomunal

Até que os braços queiram arrebentar

Toda a defesa que hoje possa existir

E por acaso queira nos afastar

Esse momento tão pequeno e gentil

E a beleza que ele pode abrigar

Querida, nunca mais se deixe esquecer

Aonde nasce e mora todo o amor

mijn hoofd dondert

Onder mijn borst donder ik je en ik kniel

Lotnummers voor je rode ogen

Rode bloemen, Venus, bonus

Alles wat ik kan, of minder

Min of meer

Ik geef me over, ik bied mezelf aan

Ik buig voor je schoonheid

Ook natuurkunde, maar niet alleen, niet alleen

Godzijdank dat je bestaat

Ik denk dat ik iets zou hebben

Als u zei dat u geen bedrijf heeft

Ik til met mijn handen, ik glimlach slecht, ik glimlach nauwelijks

Mijn gesloten ogen achtervolgen je

uit de baan

verward, diva, plotseling, plotseling

Wees aardig, wees objectief

Wees een mes in boter

Ik voel hoe je aankomt, licht

Mijn spullen doorzoeken

knoeien met mijn hoofd

Met machinegeweren de rommel die ik bij me draag

Clips, nietjes, tonics

Al de ongelooflijke hardheid van mijn hart in stukken gebroken

mijn hoofd dondert

Onder je borst vind ik de rust en de stilte

Aan de poort van je huis in de buurt

Gezinnen kijken tv

(Ik ben niet)

Om acht uur

Ik rook een Marlboro op straat

Zoals iedereen en net als jij, ik weet het

Ik bedoel, ik denk dat ik het weet, ik denk dat ik het weet

Ik ga stilletjes en fluit

En het is omdat ik op je genegenheid vertrouw

Zelfs als hij in een klap komt

En lopen door de straten van Lapa

« Vroeg in de ochtend, stoom?

Ik geloof niet!"

Het roet verblindt me

De kou stoot me aan

Zonsopgang gezien vanaf Vila Ipojuca

Het dunne staal van het scheermes dat de baard maakt

Het koude staal van de metro

De fijne halo van je aanwezigheid

Alleen in Padoca, in Santa Cecília

Halverwege de middag de hik

ik bedoel onthoud

Drummen met gekleurde nagels

Op de rand van een glas bier

gromt als hij ziet

Wie verdient kauwgom?

Ik herinner me dat ik op een dag zei:

'Weet je, je bent zo chic.

Half freak, jaren zeventig

Blijven

Blijf bij mij

Als je weggaat, word ik een bedelaar

ik heb geen zin

Ik zal je vriend niet zijn

Blijf, blijf bij mij»

mijn hoofd dondert

Onder jouw mantel geef ik me over

Voor de uitdaging om je een kus te geven

Begrijp je verlangen

gooi me tegen je borsten

mijn liefde is immens

Groter dan ik denk

Het is dicht

Dikke wolk van wierook

Van intense parfum

Het is de simpele handeling om aan je te ruiken

Het ruikt naar kunst, het brengt me naar Mars

Naar elk deel, het deel dat de chemie activeert, chemie

Negeer mime en lichamelijke opvoeding

Het levert alleen magie, laat een thermoskan ontploffen

Bovenop de Formica tafels van een keramiek salon

waar de gezangen klinken

monogame overtuiging

atomaire verplaatsing

Voor een enkel moment

Waar het meest lyrische gedicht

Laat het meest logische zien

En omhels jezelf met enorme kracht

Tot de armen willen barsten

Elke verdediging die vandaag kan bestaan

En als je ons weg wilt duwen

Dit kleine en vriendelijke moment

En de schoonheid die het kan herbergen

Lieverd, laat jezelf nooit meer vergeten

Waar alle liefde wordt geboren en leeft