Altar Particular - Maria Gadú

Altar Particular by Maria Gadù

Meu bem, que hoje me pede pra apagar a luz,

e pôs meu frágil coração na cruz,

do teu penoso altar particular.

Sei lá, a tua ausência me causou o caos,

no breu de hoje, sinto que

o tempo da cura tornou a tristeza normal.

Então, tu tome tento com meu coração,

não deixe ele vir na solidão,

encabulado por voltar a sós.

Depois, que o que é confuso te deixar sorrir,

tu me devolva o que tirou daqui

Que o meu peito se abre e desata os nós.

Se enfim, você um dia resolver mudar,

tirar meu pobre coração do altar,

me devolver como se deve ser.

Ou então, dizer que dele resolveu cuidar,

tirar da cruz e o canonizar,

digo, faço melhor do que lhe parecer.

Teu cais deve ficar em algum lugar assim,

tão longe quanto eu possa ver de mim

onde ancoraste teu veleiro em flor.

Sem mais, a vida vai passando no vazio,

estou com tudo a flutuar no rio,

esperando a resposta ao que chamo de amor.

Estou com tudo a flutuar no rio,

esperando a resposta ao que chamo de amor.

Estou com tudo a flutuar no rio,

esperando a resposta.

(Grazie a Salvatore Viggiano per questo testo)

Privé-altaar door Maria Gadù

Mijn liefste, die me vandaag vraagt ​​om het licht uit te doen,

en leg mijn breekbare hart op het kruis,

van uw pijnlijke privé-altaar.

Ik weet het niet, je afwezigheid veroorzaakte chaos voor mij,

vandaag voel ik dat

de genezingstijd maakte verdriet normaal.

Dus neem het met mijn hart,

laat hem niet in eenzaamheid komen,

beschaamd om alleen terug te keren.

Dan, dat wat verwarrend is, laat je glimlachen,

je geeft me terug wat je hier vandaan hebt gehaald

Dat mijn borst opengaat en de knopen losmaakt.

Als dat zo is, besluit je op een dag te veranderen,

haal mijn arme hart van het altaar,

geef me terug zoals het hoort.

Of, zeggen dat hij besloot om voor hem te zorgen,

neem afstand van het kruis en heilig hem,

Ik bedoel, ik doe het beter dan je denkt.

Je dock moet ergens zo zijn,

voor zover ik van mezelf kan zien

waar je je zeilschip in bloei hebt verankerd.

Zonder verder oponthoud gaat het leven door in de leegte,

Ik heb alles drijvend in de rivier,

wachtend op het antwoord op wat ik liefde noem.

Ik heb alles drijvend in de rivier,

wachtend op het antwoord op wat ik liefde noem.

Ik heb alles drijvend in de rivier,

wachten op het antwoord.

(Grazie naar Salvatore Viggiano per questo testo)