Я другая - Маргарита Позоян

В ночи, с болью в сердце я пою о нас,

В пустой тёмной комнате снова мы встретились в наших снах,

Зачем порой так любим мы, понимая,

Что счастье где-то будет жить, но не с нами,

Простим ли мы себя за всё, я не знаю

В разлуке дней и я, и ты исчезаем…

Внутри, я пытаюсь не разрушить нас,

И в дрогнувшем голосе слышишь ли ты мою печаль?..

Так странно ты всё ждёшь весны, засыпая,

Открой глаза, шепчу тебе, я другая…

В шагах твоих в ненастный день я узнаю,

Что в жизни раз любовь свою мы теряем…

В любви так внезапно боль настигла нас,

И в сердце осколками спрятались все мечты навсегда,

Зачем ждала тебя всю жизнь, доверяя

В глазах твоих ищу ответ, замирая,

Найду ли в них твой мир пустым, я не знаю,

Слезой в ночи любовь свою отпускаю…

In de nacht, met pijn in mijn hart, zing ik over ons,

In een lege donkere kamer ontmoetten we elkaar weer in onze dromen

Waarom houden we soms zo veel van, beseffend?

Dat geluk zal ergens wonen, maar niet bij ons,

Zullen we onszelf alles vergeven, ik weet het niet

In de scheiding van dagen verdwijnen zowel ik als jij ...

Van binnen probeer ik ons ​​niet te vernietigen

En hoor je met trillende stem mijn verdriet? ..

Het is zo vreemd dat je nog steeds wacht op de lente, in slaap valt,

Open je ogen, ik fluister tegen je, ik ben anders ...

In jouw voetstappen op een regenachtige dag, ik weet het

Dat in het leven als we eenmaal onze liefde verliezen...

Verliefd, zo plotseling overviel de pijn ons,

En in het hart van fragmenten verborg alle dromen voor altijd,

Waarom heb ik mijn hele leven op je gewacht, vertrouwend?

In jouw ogen zoek ik een antwoord, ijskoud,

Zal ik je wereld er leeg in vinden, ik weet het niet

Tranen in de nacht, ik liet mijn liefde los...