You Have - Marc Almond

Oh you have the saddest eyes

That I have ever seen

Secret sorrows of a heart

That breaks so easily

Don’t let me catch you crying

Don’t let me catch you crying

Watching through the pane of glass

The final silent scenes

You became a fading face

In morning’s half forgotten dream

Don’t let me catch you crying

Just hear the sad breeze sighing

You have

You have

You have the first ice of winter

I have the first rain of summer

You have the sad signs of sorrow

I have to leave you tomorrow

Words on a torn piece of paper

Escape from the window forever

Memories don’t seem to matter

When crushed under heel in the gutter

Oh you have the saddest eyes

That I have ever seen

Secret sorrows of a heart

That breaks so easily

Don’t let me catch you crying

Just hear the sad breeze sighing

You have

You have

I wander out along the rain washed streets

Blinded with tears

And kicking cans

Wrecked and wild

With an ever-crushing loneliness

Feverish and tousled

With an ever-crushing love

I know I won’t find any answers here

I know my pleading voice bounds back an echo

It ricochets back down the cavernous alley

Hey don’t be a stranger

Sad how misguided and confused

We suffer inside

Stumbling from one shaky stepping stone

To another

Reaching out for a blind, blind love

Reaching out for a blind, blind love

Small we fall easy prey to self-pity

Wishing I was with you on the other side

Maybe tomorrow I’ll join you in Paradise

Maybe tomorrow I’ll join you in Paradise

Oh, je hebt de droevigste ogen

die ik ooit heb gezien

Geheime smarten van een hart

Dat breekt zo gemakkelijk

Laat me je niet betrappen op huilen

Laat me je niet betrappen op huilen

Door de ruit kijken

De laatste stille scènes

Je werd een vervagend gezicht

In de half vergeten droom van de ochtend

Laat me je niet betrappen op huilen

Hoor gewoon de droevige bries zuchten

Jij hebt

Jij hebt

Je hebt het eerste ijs van de winter

Ik heb de eerste regen van de zomer

Je hebt de droevige tekenen van verdriet

Ik moet je morgen verlaten

Woorden op een gescheurd stuk papier

Ontsnap voor altijd uit het raam

Herinneringen lijken er niet toe te doen

Wanneer verpletterd onder de hiel in de goot

Oh, je hebt de droevigste ogen

die ik ooit heb gezien

Geheime smarten van een hart

Dat breekt zo gemakkelijk

Laat me je niet betrappen op huilen

Hoor gewoon de droevige bries zuchten

Jij hebt

Jij hebt

Ik dwaal door de regenachtige straten

Verblind door tranen

En blikken schoppen

Gesloopt en wild

Met een altijd verpletterende eenzaamheid

Koorts en verward

Met een altijd verpletterende liefde

Ik weet dat ik hier geen antwoorden zal vinden

Ik weet dat mijn smekende stem weerklinkt als een echo

Het ketst terug door de spelonkachtige steeg

Hé, wees geen vreemdeling

Triest hoe misleid en verward

We lijden van binnen

Struikelen van een wankele stapsteen

Naar een ander

Streven naar een blinde, blinde liefde

Streven naar een blinde, blinde liefde

Klein, we vallen gemakkelijk ten prooi aan zelfmedelijden

Ik wou dat ik bij je was aan de andere kant

Misschien ga ik morgen met je mee in het Paradijs

Misschien ga ik morgen met je mee in het Paradijs