Widow Weeds - Marc Almond

She draped herself in widow weeds

Veil of black and buttoned sleeves

Hid her face from the world

A shadow where once had been a girl

Her husband of past twenty years

Had passed away leaving her in tears

Heart full of the future’s fears

She kneels beside his grave

Where should be colour every day

Just widow weeds, her friends all say

«Please stop your tears and throw away

Those widow weeds of black and grey»

Then she did wail a chilling sound

Beat her fists and hit the ground

She moaned his name, she pulled her hair

She chanted verse and muttered prayer

How could a man so just, so good

Leave her a widow like he could

Where should be colour every day

Just widow weeds, her friends all say

«Please stop your tears and throw away

Those widow weeds of black and grey»

And deep within chador of lace

The deep etched sorrow on her face

This Madonna in her cowl of grief

Subservient in her belief

Then came the reading of the will

Grief had hold within her still

But unable to believe her ears

She stopped her sobbing, halted tears

Not a penny, not a pound

No provision to be found

Not a thought of recognition

The will was read with cold precision

Anger jumped up in her breast

Well maybe this was for the best

Even as the will was blessed

She tore away her veil

Tears of rage to tears of joy

No more grief from Death’s envoy

No more weeping, gnashing teeth

No more prostrate with grief

She thought he loved her

So sure he loved her

She thought he loved her

So sure he loved her

But all his treasure all his wealth

Just signify love for himself

Just signify love for himself

The chador fell unto the earth

Witness a woman’s rebirth

Witness a woman’s rebirth

She exorcised Grief’s ugly demon

With a new found sense of freedom

Where should be colour every day

Just widow weeds, now she can say

She stopped her tears and threw away

Those widow weeds of black and grey

Ze drapeerde zichzelf in weduwenwiet

Sluier van zwarte en mouwen met knopen

Verborg haar gezicht voor de wereld

Een schaduw waar ooit een meisje was geweest

Haar man van de afgelopen twintig jaar

Was overleden en liet haar in tranen achter

Hart vol angsten voor de toekomst

Ze knielt naast zijn graf

Waar moet elke dag kleur zijn

Gewoon weduwe onkruid, zeggen haar vrienden allemaal

"Stop alsjeblieft met je tranen en gooi weg"

Dat weduwe onkruid van zwart en grijs»

Toen jammerde ze een huiveringwekkend geluid

Sla met haar vuisten en raak de grond

Ze kreunde zijn naam, ze trok aan haar haar

Ze zong vers en mompelde gebed

Hoe kon een man zo rechtvaardig, zo goed

Laat haar een weduwe achter zoals hij dat zou kunnen

Waar moet elke dag kleur zijn

Gewoon weduwe onkruid, zeggen haar vrienden allemaal

"Stop alsjeblieft met je tranen en gooi weg"

Dat weduwe onkruid van zwart en grijs»

En diep in chador van kant

Het diep geëtste verdriet op haar gezicht

Deze Madonna in haar hoed van verdriet

Onderdanig in haar geloof

Toen kwam het voorlezen van het testament

Verdriet hield haar nog steeds vast

Maar kan haar oren niet geloven

Ze stopte met snikken, stopte met huilen

Geen cent, geen pond

Geen voorziening te vinden

Geen idee van herkenning

Het testament werd met koude precisie voorgelezen

Woede sprong op in haar borst

Nou, misschien was dit maar het beste

Zelfs toen de wil werd gezegend

Ze scheurde haar sluier weg

Tranen van woede tot tranen van vreugde

Geen verdriet meer van de gezant van de Dood

Nooit meer huilen, knarsetanden

Niet meer op de knieën van verdriet

Ze dacht dat hij van haar hield

Zo zeker dat hij van haar hield

Ze dacht dat hij van haar hield

Zo zeker dat hij van haar hield

Maar al zijn schatten al zijn rijkdom

Beteken gewoon liefde voor zichzelf

Beteken gewoon liefde voor zichzelf

De chador viel op de aarde

Wees getuige van de wedergeboorte van een vrouw

Wees getuige van de wedergeboorte van een vrouw

Ze heeft de lelijke demon van Verdriet uitgebannen

Met een nieuw gevonden gevoel van vrijheid

Waar moet elke dag kleur zijn

Gewoon weduwe onkruid wieden, nu kan ze zeggen

Ze stopte haar tranen en gooide weg

Die weduwen van zwart en grijs