Remorse of the Dead - Marc Almond

My dark beloved

When you lie asleep

Deep within your black marble tomb

For alcove and lodge

You will keep a damp, dripping vault

A pit of gloom

And when the stone

Weighing down your breast

And your thighs once supple

Through scant concern

Stills your heart

From it’s desiring quest

Fastens your feet

From the reckless run

The grave, which shares

My eternal dream

For the poet the grave always understands

During long nights

When sleep is far away

Will ask: what do you gain

You dumb whore

Not to have known what the dead cry for?

And, like remorse

At your flesh worms will gnaw

Mijn duistere geliefde

Als je slaapt

Diep in je zwarte marmeren tombe

Voor alkoof en lodge

Je houdt een vochtige, druipende kluis

Een kuil van somberheid

En wanneer de steen

Je borst afwegen

En je dijen eens soepel

Door geringe bezorgdheid

Stil je hart

Van zijn verlangende zoektocht

Zet je voeten vast

Van de roekeloze run

Het graf, dat deelt

Mijn eeuwige droom

Voor de dichter begrijpt het graf altijd

Tijdens lange nachten

Als de slaap ver weg is

Zal vragen: wat win je?

Jij stomme hoer

Niet weten waar de doden om huilen?

En, zoals spijt

Aan je vlees zullen wormen knagen