Child Of Clay - Marc Almond, P.J. Proby

Into the darkness he was sent by parents'

Who were ignorant hm, hm Tied down to his mother’s strings

Unable to be anything hm, hm Puzzled by the things he hears

The father thinking work comes first

Ain’t got the time to quench a thirst

No, no, no, no, no, no, no, no,

No, no, no, no, no, no, no, no,

Once he was a child, a beautiful child

A child of clay shaped and molded

Into what he is today

But who is to blame for this child of clay

Going out into the street at night

The answers he may meet hm hm With sick and twisted minds

He shares the searching questions

His heart bears hm hm And from the dregs

The answers find their way into his supple mind

In time the planted seeds will grow

Into a twisted vine below

No, no, no, no, no, no, no,

No, no, no, no, no, no, no,

And now his aimless days begin

To drift into sordid sin hm, hm And soon his dislike turns to hate

As the stamp of life seals his fate hm, hm and so the night conceals his name

And the days sleep off his shame

Deprived of love and wrought by fear

A feeling that the end is near

No, no, no, no, no, no, no, no No, no, no, no, no, no, no,

In de duisternis werd hij gestuurd door zijn ouders

Die onwetend waren hm, hm vastgebonden aan de snaren van zijn moeder

Niet in staat om iets te zijn hm, hm Verbaasd over de dingen die hij hoort

Het vader-denkende werk staat voorop

Heb je geen tijd om je dorst te lessen?

Nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee,

Nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee,

Ooit was hij een kind, een prachtig kind

Een kind van klei gevormd en gevormd

In wat hij vandaag is

Maar wie heeft de schuld van dit kind van klei?

's Avonds de straat op gaan

De antwoorden die hij kan ontmoeten hm hm Met zieke en gestoorde geesten

Hij deelt de zoekvragen

Zijn hart draagt ​​hm hm en uit de droesem

De antwoorden vinden hun weg naar zijn soepele geest

Na verloop van tijd zullen de geplante zaden groeien

In een gedraaide wijnstok hieronder

Nee nee nee nee nee nee nee,

Nee nee nee nee nee nee nee,

En nu beginnen zijn doelloze dagen

Om af te drijven in smerige zonde hm, hm En al snel verandert zijn afkeer in haat

Zoals het stempel van het leven zijn lot bezegelt hm, hm en zo verbergt de nacht zijn naam

En de dagen slapen zijn schaamte weg

Beroofd van liefde en voortgebracht door angst

Een gevoel dat het einde nabij is

Nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee Nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee,