Twenty Seven - Major League

No one could ever understand, the friendship we made

Eight teen years of memories, left in your basement wasting away

Things maybe different now, but we’re still the same

Our dreams took separate paths, so we went our separate ways

We were the ones looked at as misunderstood

But we saw the world as everyone else, probably should

Not as a life to get through, but one to live up

At twenty two we’re still proving them wrong

Now we’re all out celebrating, we picked up where we left off

Surrounded by old friends who grew old, but never grew up

It’s like we’re the only true friends, left in this town

It’s only rarely now that we come around, because this place has gone to hell

For all these years, that you backed me up

Well you deserve some credit, more than anyone

Niemand zou ooit de vriendschap die we hebben gemaakt kunnen begrijpen

Acht tienerjaren aan herinneringen, achtergelaten in je kelder, wegkwijnend

Dingen zijn nu misschien anders, maar we zijn nog steeds hetzelfde

Onze dromen gingen op verschillende manieren, dus gingen we onze eigen weg

Wij waren degenen die verkeerd werden begrepen

Maar we zagen de wereld zoals iedereen, zou dat waarschijnlijk ook moeten doen

Niet als een leven om door te komen, maar om te leven

Om tweeëntwintig bewijzen we nog steeds dat ze ongelijk hebben

Nu zijn we allemaal aan het vieren, we gaan verder waar we gebleven waren

Omringd door oude vrienden die oud werden, maar nooit volwassen werden

Het is alsof we de enige echte vrienden zijn in deze stad

Het is nu nog maar zelden dat we langskomen, want deze plek is naar de hel gegaan

Voor al die jaren dat je me steunde

Nou, je verdient wat krediet, meer dan wie dan ook