The Serpent and the Black Lake - Mael Mórdha

A vast dark expanse

Of cold silent wave

Stretches between us

Bleak and miserable

-It mocks Me

-It taunts Me

Reminding Me of My failure

Away you stand

Far from Me

Alone, on a barren mount

Fearful and majestic

Your head white

As the snow which rests on the grass

Dark crevasses carved deep

Run cold with icy tears

Fallen from Heaven

When will we be one?

You stay silent yet beacon to me

Unable to resist I follow

Leaving Me behind

The waters rise cold

And attempt to drown Me

But I care not

Further I wade into the gloom

I awake too late

A serpent black and terrifying

Swallows me in His fierce jaws

As we both sink in screaming waters

Of eternal torture

And endless suffering

Een enorme donkere uitgestrektheid

Van koude stille golf

Strekt zich tussen ons uit

Somber en ellendig

-Het bespot mij

-Het bespot mij

Herinnert me aan mijn mislukking

weg sta je

Ver van mij

Alleen, op een onvruchtbare berg

Angstaanjagend en majestueus

Je hoofd wit

Als de sneeuw die op het gras rust

Donkere spleten diep uitgehouwen

Loop koud met ijzige tranen

Uit de hemel gevallen

Wanneer zijn we één?

Je blijft stil en toch een baken voor mij

Ik kan niet weerstaan, ik volg

Mij ​​achterlatend

Het water wordt koud

En probeer me te verdrinken

Maar het kan me niet schelen

Verder waad ik de duisternis in

Ik word te laat wakker

Een slang zwart en angstaanjagend

Slikt me in Zijn woeste kaken

Terwijl we allebei in gierend water zinken

Van eeuwige marteling

En eindeloos lijden