Ecos Na Catedral - Madredeus, Rob da Bank

Os teus olhos são vitrais

Que mudam de cor com o céu

E quando sorriem, iguais…

E quando sorriem, iguais…

Quem muda de cor sou eu

Tomara teus olhos vissem

O amor que trago por ti

Nem o entardecer me acalma…

Nem o entardecer me acalma…

Na ânsia de te ter aqui

E o teu perfume, o incenso

Os ecos de uma oração

Misturam-se num esboço imenso

Afogam-se na solidão

Fui para um templo de pedra

Escolhi um recanto isolado

Que me faça esquecer tua voz…

Esquecer-me da tua voz…

Que me faça acordar do passado

Escondida em sítio sagrado

E não me apetece o perdão

Devo estar enfeitiçada

Náufrago do coração

E o teu perfume, o incenso

Os ecos de uma oração

Misturam-se num esboço imenso

Afogam-se na solidão

Não sei se perdoo o meu fado

Não sei se consigo enfim

Um dia esquecer que teus olhos

Sorriem, mas não para mim

Je ogen zijn gebrandschilderd glas

Die van kleur veranderen met de lucht

En als ze glimlachen, hetzelfde...

En als ze glimlachen, hetzelfde...

Ik ben degene die van kleur verandert

Ik wou dat je ogen konden zien

De liefde die ik je breng

Zelfs de schemering kalmeert me...

Zelfs de schemering kalmeert me...

In de gretigheid om je hier te hebben

En je parfum, de wierook

De echo's van een gebed

Opgaan in een immense omtrek

Verdrinken in eenzaamheid

Ik ging naar een stenen tempel

Ik koos een afgelegen hoekje

Dat doet me je stem vergeten...

Vergeet je stem...

Dat doet me ontwaken uit het verleden

Verborgen op een heilige plaats

En ik heb geen zin om te vergeven

Ik moet betoverd zijn

Schipbreukeling van het hart

En je parfum, de wierook

De echo's van een gebed

Opgaan in een immense omtrek

Verdrinken in eenzaamheid

Ik weet niet of ik mijn fado vergeef

Ik weet niet of ik het eindelijk kan

Op een dag vergeet je dat je ogen

Glimlach, maar niet voor mij