Laurène Lhorizon - Mademoiselle K.

Des fois je perds le Nord j’sais plus où je suis

Et je fais des rêves qui flottent sans jamais accoster

J’envie les gens qui partent, qui traversent la mer

Ouh…

Moi c’est le désert, ah…

Laurène l’horizon me dit non sans raison

Laurène y a des gens qui traversent la mer

Ouh…

Moi c’est le désert, le désert

Faudrait décoller pour une fois sans s’inquiéter

Mais je fais des plans qui volent sans jamais se poser

Alors je ralentis, j’sais plus où je suis

Laurène l’horizon me dit non sans raison

Laurène y a des gens qui traversent la mer

Ouh…

Moi c’est le désert, le désert

J’ai encore fais des montagnes pas possibles à escalader

Est ce que je choisirais toujours la route la plus barrée?

Ca serait bien d’essayer des chemins plus faciles

Laurène l’horizon me dit non sans raison

Laurène y a personne que ça gène

Ouh…

Ce désert

Soms verlies ik het noorden, ik weet niet meer waar ik ben

En ik heb dromen die drijven nooit landen

Ik benijd de mensen die vertrekken, die de zee oversteken

Oeh…

Ik, het is de woestijn, ah...

Laurene de horizon vertelt me ​​niet zonder reden

Laurene er zijn mensen die de zee oversteken

Oeh…

Ik, het is de woestijn, de woestijn

Moet een keer opstijgen zonder je zorgen te maken

Maar ik maak plannen die vliegen en nooit landen

Dus ik vertraag, ik weet niet waar ik ben

Laurene de horizon vertelt me ​​niet zonder reden

Laurene er zijn mensen die de zee oversteken

Oeh…

Ik, het is de woestijn, de woestijn

Ik heb nog steeds bergen onmogelijk gemaakt om te beklimmen

Zou ik altijd de moeilijkste weg kiezen?

Het zou leuk zijn om gemakkelijkere paden te proberen

Laurene de horizon vertelt me ​​niet zonder reden

Laurene, niemand heeft er last van

Oeh…

deze woestijn