The Fabled Hare - Maddy Prior

I shall goe until a hare

Wi sorrow and such mickle care

I sall goe in the devil’s name

An while I go home again

I am ruled by the moon

I move under her mantle

I am the symbol of her moods

Of rebirths cycle

I am companion to the Gods

I can conceive while I am pregnant

I call the dawn and spring in

I am the advent

I bring life from water

In a cup that must be broken

I whisper to the bursting egg

I’m Aestre’s token

Scent of dog, scent of man

Closer closer, smell them coming

Hot breath, hot death

Closer closer, hard the running

Tongues pant, hearts thump

Closer closer, through the fields

Teeth snap, bones crack

Closer closer, at my heels

Nearer, yet and nearer

I can hear the hunter’s knife

He is running for my dinner

I am running for my life

Winter wakeneth al my care

Nou this leues waxeth bare;

Ofte y sike ant mourne sare

When hit cometh in my thoht

Of this worldes joie hou hit geth al to noht

Man sprays no weeds

The scythe cuts, the corn bleeds

Leverets trapped in a harvest blade

'Tis the time of man, the hare said

Here’s the tractor, here’s the plough

And where shall we go now

We’ll lie in forms as still as the dead

In the open fields, the hare said

No cover but the camouflage

From the winter’s wild and bitter rage

All our defence is in our legs

We run like the wind, the hare said

I’ve been cursed, I’ve been despised

As a witch with darkest powers

I shall goe until a hare

I’ve been hunted trapped and punished

In these my darkest hours

Wi' sorrow and such mickle care

I’ve been thrown into the fire

But I do not fear it

I shall goe until a hare

It purifies and resurrects

And I can bear it

Wi' sorrow and such mickle care

I’ve outrun dogs and foxes

And I’ve dodged the tractor wheels

I shall goe until a hare

I’ve survived your persecution

And your ever-changing fields

Wi' sorrow and such mickle care

I will run and run forever

Where the wild fields are mine

I shall goe until a hare

I’m a symbol of endurance

Running through the mists of time

Wi' sorrow and such mickle care

Ik ga door tot een haas

Met verdriet en dergelijke mickle care

Ik ga in de naam van de duivel

Nog even en ik ga weer naar huis

Ik word geregeerd door de maan

Ik beweeg onder haar mantel

Ik ben het symbool van haar stemmingen

Van de cyclus van wedergeboorten

Ik ben een metgezel van de Goden

Ik kan zwanger worden terwijl ik zwanger ben

Ik roep de dageraad en de lente in

Ik ben de advent

Ik breng leven uit water

In een beker die gebroken moet worden

Ik fluister tegen het barstende ei

Ik ben het token van Aestre

Geur van hond, geur van man

Dichter dichterbij, ruik ze komen

Hete adem, hete dood

Dichter dichterbij, hard rennen

Tongen hijgen, harten bonzen

Dichter dichterbij, door de velden

Tanden breken, botten kraken

Dichterbij, op mijn hielen

Dichterbij, maar toch en dichterbij

Ik hoor het jagersmes

Hij rent voor mijn avondeten

Ik ren voor mijn leven

Winter ontwaakt al mijn zorg

Nou deze leues wordt kaal;

Ofte y sike ant morne sare

Wanneer hit komt in mijn thoht

Van deze wereld joie hou hit geth al to noht

Man sproeit geen onkruid

De zeis snijdt, de maïs bloedt

Hefbomen gevangen in een oogstmes

'Het is de tijd van de mens,' zei de haas...

Hier is de tractor, hier is de ploeg

En waar zullen we nu heen gaan?

We zullen in vormen liggen zo stil als de doden

In de open velden zei de haas:

Geen dekking maar de camouflage

Van de wilde en bittere woede van de winter

Al onze verdediging zit in onze benen

We rennen als de wind, zei de haas

Ik ben vervloekt, ik ben veracht

Als een heks met duisterste krachten

Ik ga door tot een haas

Ik ben opgejaagd gevangen en gestraft

In deze mijn donkerste uren

Wi' verdriet en dergelijke mickle zorg

Ik ben in het vuur gegooid

Maar ik ben er niet bang voor

Ik ga door tot een haas

Het zuivert en herleeft

En ik kan het verdragen

Wi' verdriet en dergelijke mickle zorg

Ik ben honden en vossen ontlopen

En ik heb de tractorwielen ontweken

Ik ga door tot een haas

Ik heb je vervolging overleefd

En je steeds veranderende velden

Wi' verdriet en dergelijke mickle zorg

Ik zal voor altijd rennen en rennen

Waar de wilde velden van mij zijn

Ik ga door tot een haas

Ik ben een symbool van uithoudingsvermogen

Rennen door de nevelen van de tijd

Wi' verdriet en dergelijke mickle zorg