Ballata della moda - Luigi Tenco

Era l’autunno e il cameriere Antonio

Servendo ad un tavolo di grandi industriali

Sentì decidere che per l’estate prossima

Sarebbe andata di moda l’acqua blu

Loro dicevano che bastava fare una campagna di pubblicità

Mettere in ogni bar un po' di bottigliette

Ed il successo non poteva mancare

Antonio tra se rideva

Ahahah-ahahah

Diceva «me ne infischio della moda io bevo solo quello che mi va»

Venne l’inverno e Antonio vide al cinema

Cortometraggi con bottiglie d’acqua blu

Fotografie sui muri e sui giornali

Di belle donne che invitavano a provarla

In primavera già qualcuno la beveva

E pure lui un giorno a casa d’un amico

Dovette berla perché quello imbarazzato

Gli disse «scusa ma non m'è rimasto altro»

Antonio però rideva

Ahahah-ahahah

Diceva «me ne infischio della moda ma in mancanza d’altro bevo quel che c'è»

Venne l’estate ed in villeggiatura

Antonio aveva sete e non sapeva cosa bere

In ogni bar dove chiedeva un dissetante

Manco a farlo apposta gli servivano acqua blu

Le prime volte lui si era opposto

Ma poi pensò: «Ma chi me lo fa fare»

E da quel giorno poco a poco si abituò

Un mese dopo non beveva altro

Antonio però rideva

Ahahah-ahahah

Diceva «me ne infischio della moda ma bevo questa bibita perché mi va»

Ora è l’autunno, Antonio è all’ospedale

Intossicato perché beveva troppo

E per servire quel tavolo importante

S'è fatto sostituire dall’amico Pasquale

Stan decidendo per la prossima moda

Un pantalone a strisce gialle e nere

Basterà fare una gran pubblicità

Farlo indossare da qualche grande attore

Pasquale tra se sorride

Ahahaha-ahahah

E dice «me ne infischio della moda io porto solo quello che mi va»

Ma io vedo già Pasquale

Ahahah-ahahah

Chissà come starà male

Coi pantaloni a strisce gialle e nere

Het was herfst en de ober Antonio?

Serveren aan een tafel van grote industriëlen

Hij hoorde het besluiten dat voor volgende zomer

Blauw water zou in de mode zijn geweest

Ze zeiden dat het genoeg was om een ​​reclamecampagne te voeren

Zet een paar flessen in elke reep

En succes kon niet ontbreken

Antonio lachte in zichzelf

AH ah ah ah ah ah

Hij zei: "Ik geef niets om mode, ik drink alleen wat ik wil"

De winter kwam en Antonio zag in de bioscoop

Korte films met blauwe waterflessen

Foto's aan de muren en in de kranten

Van mooie vrouwen die je hebben uitgenodigd om het te proberen

In het voorjaar heeft iemand het al gedronken

En hij ook op een dag bij een vriend thuis

Hij moest het drinken omdat hij zich schaamde

Hij zei "sorry maar ik heb niets anders meer"

Antonio lachte echter

AH ah ah ah ah ah

Hij zei: "Ik geef niets om mode, maar bij gebrek aan iets anders drink ik wat er is"

De zomer kwam en op vakantie

Antonio had dorst en wist niet wat hij moest drinken

In elke bar waar hij om een ​​dorstlesser vroeg

Onnodig om het expres te doen, ze hadden blauw water nodig

De eerste paar keer was hij tegen

Maar toen dacht hij: "Maar wie dwingt mij dat te doen?"

En vanaf die dag raakte hij er geleidelijk aan gewend

Een maand later dronk hij niets anders

Antonio lachte echter

AH ah ah ah ah ah

Hij zei: "Ik geef niets om mode, maar ik drink dit drankje omdat ik het lekker vind"

Nu is het herfst, Antonio ligt in het ziekenhuis

Dronken omdat hij te veel dronk

En om die belangrijke tafel te bedienen

Hij werd vervangen door zijn vriend Pasquale

Ze beslissen over de volgende mode

Een broek met gele en zwarte strepen

Het zal genoeg zijn om een ​​grote publiciteit te maken

Laat het dragen door een geweldige acteur

Pasquale lacht in zichzelf

Ahahaha-ahahah

En hij zegt: "Ik geef niet om mode, ik draag alleen wat ik wil"

Maar ik zie Pasquale al

AH ah ah ah ah ah

Wie weet hoe erg het zal zijn

Met geel en zwart gestreepte broek