Chi non dimentica - Luchè, Franco Ricciardi

Verso lacrime di gioia

Se guardo al mio passato

Dal caldo delle lenzuola

Mia madre mi disse che sono il figlio del Signore

E io le dissi ti amo una volta sola

Volevo essere più di un semplice avvertimento di terrore

Il letto all’ospedale qui muore la tua illusione

E sotto un altare rosario e rose bianche in fiore

Promisi di eseguire il nome della mia pistola

E adesso ho due colpi in canna, uno per gamba

Seppellisco lui e il figlio e sputo alla bara bianca

Glielo scarico in faccia e resto finché guarda

Poi festeggio solo gustando una marinara

Due sporchi figli di puttana

Vorrei tornare indietro e farti vedovo

Per non sentire lei che urlava

Vi guarderò negli occhi il giorno della fine

Ritornerò nei sogni corona di spine

In questa terra di leghisti lego al collo diamanti

Cristo perdonami swarovski e armi nascoste nei boschi

Non c'è tempo per rimorsi e sulla mensola un quadro

Li mando un bacio col nome e vado

Non perdonerà chi non dimentica

Ritornerà chi non dimentica

Prezzo non ha chi non dimentica

Ritornerà chi non dimentica

Sai la mia realtà la verità

So che non si saprà mai

Sai la mia realtà la verità

So che non la dirò mai

Ad ogni colpo il mio nome rimbomba forte

Buco la nuca non so dov'è la vena aorta

Sei steso a terra e prendi forma come fossi un rettile

Esci di scena su un carillon di proiettili

Dalla tua bocca esce una puzza di paura

Riposa eternamente beato in un solo sonno

Come intorno la tua vita era un inferno

Raccomandami al Signore ho sempre voluto essere chi sono

Non perdonerà chi non dimentica

Ritornerà chi non dimentica

Prezzo non ha chi non dimentica

Ritornerà chi non dimentica

Sai la mia realtà la verità

So che non la dirò mai

Ik liet tranen van vreugde

Als ik naar mijn verleden kijk

Van de warmte van de lakens

Mijn moeder vertelde me dat ik de zoon van de Heer ben

En ik vertelde haar dat ik maar één keer van je hou

Ik wilde meer zijn dan alleen een gevreesde waarschuwing

Het bed in het ziekenhuis hier sterft je illusie

En onder een altaar is er een rozenkrans en witte rozen in bloei

Ik beloofde de naam van mijn wapen uit te voeren

En nu heb ik twee schoten in de loop, één op elk been

Ik begraaf hem en de zoon en spuug naar de witte kist

Ik dump het in zijn gezicht en blijf zo lang als hij kijkt

Dan vier ik het alleen door te genieten van een marinara

Twee vuile klootzakken

Ik zou graag terug willen gaan en je weduwnaar maken

Om haar niet te horen schreeuwen

Ik zal je in de ogen kijken op de dag van het einde

Ik zal terugkeren in mijn dromen doornenkroon

In dit land van leaguers bind ik diamanten om mijn nek

Christus vergeef me Swarovski en wapens verborgen in het bos

Er is geen tijd voor spijt en een schilderij op de plank

Ik stuur ze een kus met de naam en gaan

Wie niet vergeet, zal niet vergeven

Hij die niet vergeet zal terugkeren

Prijs heeft niet wie niet vergeet

Hij die niet vergeet zal terugkeren

Je kent mijn realiteit de waarheid

Ik weet dat je het nooit zult weten

Je kent mijn realiteit de waarheid

Ik weet dat ik het nooit zal vertellen

Bij elke slag echoot mijn naam luid

Ik doorboor de achterkant van mijn nek Ik weet niet waar de aorta-ader is

Je ligt op de grond en krijgt vorm alsof je een reptiel bent

Verlaat de scène op een beiaard van kogels

Er komt een stank van angst uit je mond

Rust eeuwig gelukzalig in een enkele slaap

Hoe rond je leven was een hel

Beveel me aan bij de Heer, ik heb altijd willen zijn wie ik ben

Wie niet vergeet, zal niet vergeven

Hij die niet vergeet zal terugkeren

Prijs heeft niet wie niet vergeet

Hij die niet vergeet zal terugkeren

Je kent mijn realiteit de waarheid

Ik weet dat ik het nooit zal vertellen