Non credo più - Luchè, Corrado

So che mi odierai, che forse rimpiangerò

Il cielo su di noi, ma, scusa, non credo più

So che mi odierai, che forse rimpiangerò

Il cielo su di noi, ma, scusa, non credo più

Scusa, non credo più

La fase più dura della fine è proprio accettarla

E la paura di un nuovo inizio ti mette l’ansia

Come faccio a stare male per la musica e una donna

Quando ho perso una zia e mia cugina ha perso una mamma

Ci sentivamo vivi respirando morte nell’aria

Calpestarlo e leggerli la marca della scarpa in faccia

Volevo capire il mondo, darvi le soluzioni

Ma l’ego ci ha reso ciechi davanti ai nostri errori

Avevamo il fuoco dentro, ma ci siamo bruciati presto

I miei amici si lasciano andare, ingrassano di riflesso

Perché devo farla piangere per provare che mi ama?

Dov'è quella forza che ci univa e ci riscaldava?

Quanti notti sono stato a un passo dal suicidio

E se la vita è un viaggio, ognuno sa quando fermarsi al bivio

Preferisci un consiglio da peccatore o un professore?

Purtroppo non prego, ma cerco Dio quando tremo

So che mi odierai, che forse rimpiangerò

Il cielo su di noi, ma, scusa, non credo più

So che mi odierai, che forse rimpiangerò

Il cielo su di noi, ma, scusa, non credo più

Scusa, non credo più

Credo più in un addio che in un arrivederci

Niente suona così vero, più a una fine che a un inizio

Meno sai cosa c'è dietro

Il mio successo, il mio dolore mi ha reso sincero

Un’opportunità frà era tutto ciò che volevo

E 'sta realtà rende spietati

Tutto ciò che sanno fare e dirci di restare calmi

Ma frà, se ne fottono di noi, hanno solo paura delle nostre reazioni

Tra morire e rassegnarmi sceglierò sempre la prima

Frà, per il semplice fatto che ci tengo alla mia vita

Lenzuola sporche di sogni lavate nell’ammoniaca

Ho smesso di cercar risposte da quando

Ho visto Dio portarsi via mia madre come nulla fosse

Credimi, ho visto davvero com'è la vita dopo una morte

Ricordo al suo funerale tutti a dirmi di essere forte

Non ho visto e sentito mai più nessuno di loro

E forse era questo il motivo di tutto quel conforto

E adesso fotto questo gioco, prima che lui fotta me

Perché in realtà non gioco, cerco solo qualcosa in cui credere

So che mi odierai, che forse rimpiangerò

Il cielo su di noi, ma, scusa, non credo più

So che mi odierai, che forse rimpiangerò

Il cielo su di noi, ma, scusa, non credo più

Scusa, non credo più

Lei mi ha detto che non merito il suo cuore

Io ho risposto che prometto di cambiare se lei vuole

Così dolce cammina a testa bassa, non far rumore

In un castello di sabbia, regina in balia delle onde

Persa nella notte, dandosi a sconosciuti

Ti rispetta se sei sgarbato, si gira se le tendi la mano

Non conosce né religione né passione

Colpa di suo padre che la abbandonò alle suore

Lasciandola sola soltanto con il suo cognome

Questo è il vero motivo per cui non crede nell’amore

La donna più bella che abbia mai attirato il mio sguardo

È triste perché i miei sentimenti poi sfumeranno

Le dissi: «Voglio colmare i tuoi vuoti, ridarti i sogni perduti

Gridare i nostri peccati, filmare gli attimi andati

Lo so che odi te stessa, ma almeno ti sei difesa.»

Lei mi fermò, mi guardò e disse.

So che mi odierai, che forse rimpiangerò

Il cielo su di noi, ma, scusa, non credo più

So che mi odierai, che forse rimpiangerò

Il cielo su di noi, ma, scusa, non credo più

Scusa, non credo più

Ik weet dat je me zult haten, waar ik misschien spijt van zal krijgen

De hemel boven ons, maar sorry, ik denk het niet meer

Ik weet dat je me zult haten, waar ik misschien spijt van zal krijgen

De hemel boven ons, maar sorry, ik denk het niet meer

Sorry, ik denk niet meer

Het moeilijkste van het einde is het gewoon accepteren

En de angst voor een nieuw begin maakt je angstig

Hoe kan ik me slecht voelen over muziek en een vrouw?

Toen ik een tante verloor en mijn neef een moeder

We voelden ons levend ademen de dood in de lucht

Stap erop en lees het schoenenmerk in hun gezicht

Ik wilde de wereld begrijpen, jou de oplossingen geven

Maar het ego heeft ons blind gemaakt voor onze fouten

We hadden binnen vuur, maar we werden snel verbrand

Mijn vrienden laten zich gaan, ze worden door een reflex zwaarder

Waarom moet ik haar aan het huilen maken om te bewijzen dat ze van me houdt?

Waar is die kracht die ons verenigde en verwarmde?

Hoeveel nachten heb ik op de rand van zelfmoord gestaan?

En als het leven een reis is, weet iedereen wanneer hij moet stoppen op het kruispunt

Liever zondig advies of een professor?

Helaas bid ik niet, maar ik zoek God als ik beef

Ik weet dat je me zult haten, waar ik misschien spijt van zal krijgen

De hemel boven ons, maar sorry, ik denk het niet meer

Ik weet dat je me zult haten, waar ik misschien spijt van zal krijgen

De hemel boven ons, maar sorry, ik denk het niet meer

Sorry, ik denk niet meer

Ik geloof meer in vaarwel dan in vaarwel

Niets klinkt zo waar, meer een einde dan een begin

Hoe minder je weet wat erachter zit

Mijn succes, mijn pijn maakte me oprecht

Een kans bro was alles wat ik wilde

Het is de realiteit die je meedogenloos maakt

Het enige wat ze kunnen doen is ons zeggen dat we kalm moeten blijven

Maar bro, ze geven niets om ons, ze zijn gewoon bang voor onze reacties

Tussen doodgaan en mezelf neerleggen, zal ik altijd voor het eerste kiezen

Bro, voor het simpele feit dat ik om mijn leven geef

Vuile lakens van dromen gewassen in ammoniak

Ik ben gestopt met zoeken naar antwoorden sinds

Ik zag dat God mijn moeder meenam alsof er niets was gebeurd

Geloof me, ik heb echt gezien hoe het leven is na een dood

Ik herinner me dat iedereen op zijn begrafenis tegen me zei dat ik sterk moest zijn

Ik heb er nooit meer iets van gezien of gehoord

En misschien was dat wel de reden voor al dat comfort

En nu neuk ik dit spel, voordat hij mij neukt

Omdat ik niet echt speel, ben ik gewoon op zoek naar iets om in te geloven

Ik weet dat je me zult haten, waar ik misschien spijt van zal krijgen

De hemel boven ons, maar sorry, ik denk het niet meer

Ik weet dat je me zult haten, waar ik misschien spijt van zal krijgen

De hemel boven ons, maar sorry, ik denk het niet meer

Sorry, ik denk niet meer

Ze vertelde me dat ik haar hart niet verdien

Ik antwoordde dat ik beloof te veranderen als je wilt

Zo lief dat ze loopt met haar hoofd naar beneden, maak geen lawaai

In een zandkasteel, koningin overgeleverd aan de golven

Verloren in de nacht, zichzelf aan vreemden gevend

Ze respecteert je als je onbeleefd bent, wendt zich af als je je hand uitsteekt

Hij kent religie noch passie

Schuld van haar vader die haar aan de nonnen overliet

Haar alleen laten met alleen haar achternaam

Dit is de echte reden waarom hij niet in liefde gelooft

De mooiste vrouw die ooit mijn aandacht heeft getrokken

Het is triest, want dan zullen mijn gevoelens vervagen

Ik zei tegen haar: "Ik wil je leegte vullen, je verloren dromen teruggeven"

Onze zonden schreeuwen, momenten uit het verleden filmen

Ik weet dat je jezelf haat, maar je hebt je tenminste verdedigd."

Ze hield me tegen, keek me aan en zei.

Ik weet dat je me zult haten, waar ik misschien spijt van zal krijgen

De hemel boven ons, maar sorry, ik denk het niet meer

Ik weet dat je me zult haten, waar ik misschien spijt van zal krijgen

De hemel boven ons, maar sorry, ik denk het niet meer

Sorry, ik denk niet meer