Requiem pour moi-meme - Lofofora

Allez graver mon nom dans la pierre

Qu’on donne les derniers coups de pelles

Je m’en retourne à la poussière

Les anges et les démons m’appellent

Je n’aurais pas laissé de plumes

De sang sur un champ de bataille

Je n’ai fait que hurler à la lune

Sans y décrocher de médaille

Mes ennemis, mes amitiés d’une voix

S’accordent à dire que les meilleurs partent en premier

Gardez vos larmes pour en rire

Ainsi soit-il

Ce n’est qu’un au revoir mes frères

On se retrouvera bientôt dans les abîmes ou la lumière

La vie parfaite qu’aujourd’hui l’on me prête

Ce parcours sans faute et sans faille

Mérite dignement qu’on me regrette

Et que l’on fête mes funérailles

Mes croyances ne furent pas de celles

Qu’on cloître dans les chapelles

L’encens qui brûlait dans ma chambre

Masquait trop de sexe et de chanvre

Couché à l'étroit dans ma boîte devant ce défilé navrant

Drapé de velours écarlate, m’aime t’on mieux mort que vivant?

Pardonnez-moi, regrettez-moi, c’est le requiem pour moi-même

Ga mijn naam in steen kerven

Laten we de laatste schoppen geven

Ik keer terug naar het stof

Engelen en demonen roepen me

Ik zou geen veren hebben achtergelaten

Bloed op een slagveld

Ik huilde alleen naar de maan

Zonder een medaille te winnen

Mijn vijanden, mijn vrienden met één stem

Mee eens dat de besten eerst gaan

Bewaar je tranen voor de lol

Zo zal het zijn

Het is gewoon vaarwel mijn broers

We zullen elkaar snel ontmoeten in de afgrond of in het licht

Het perfecte leven dat mij vandaag wordt toegeschreven

Deze foutloze en foutloze cursus

Verdient het terecht om gemist te worden

En laat mijn begrafenis gevierd worden

Mijn overtuigingen waren niet die

Dat we in de kapellen kloosters

De wierook die brandde in mijn kamer

Te veel seks en hennep gemaskeerd

Ik lag verkrampt in mijn box voor deze hartverscheurende parade

Gehuld in scharlaken fluweel, houd je meer van me dood dan levend?

Vergeef me, heb spijt, het is het requiem voor mezelf